-παλιά (εντάξει, πολύ παλιά) είχα κερδίσει μισή ντουζίνα κουμπαράδες από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο γιατί έγραφα μακράν τις καλύτερες εκθέσεις για την αξία της αποταμίευσης. Στη συνέχεια το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, αλλά και κάθε άλλο τραπεζικό ίδρυμα, από μένα δεν είδαν φράγκο τσακιστό. Στα λόγια ήμουν καλός, στη διαχείριση άθλιος. Πολλούς από τους στούρνους συμμαθητές μου που με κοιτούσαν τότε με φθόνο να παίρνω από τα χέρια του δάσκαλου το χρωματιστό γυαλιστερό μεταλλικό κουτί, τους κοιτάζω εγώ με φθόνο σήμερα. Ακόμη δεν μπορώ να κατανοήσω τις βασικές οικονομικές αρχές που ορίζουν πως ακόμη κι αν δεν μπορείς να περιγράψεις με σαφήνεια και ακρίβεια sniper τι είναι η αποταμίευση (κι ακόμη περισσότερο τι είναι επένδυση), μπορείς μια χαρά να την εφαρμόσεις στην πράξη. Τι Σμιθ, τι Κέινς, τι Κρούγκμαν και τι Χάγιεκ, σκατά μάτια έβγαλα πάνω απ’ τα βιβλία, ακόμη και στον Αμάραντο να πήγαινα, περισσότερα θα μάθαινα για την πραγματική -την έκτη-διάσταση της ζωής.
-δυο μέρες πριν στο ΙΚΕΑ, ήταν Τρίτη. Τις Τρίτες τα εστιατόρια των ΙΚΕΑ γίνονται κάτι σαν άσυλο νεόπτωχων, για μια στιγμή ήμουν σίγουρος πως θα έβλεπα και κανέναν Όλιβερ Τουίστ να περιφέρεται ψάχνοντας τραπέζι να ακουμπήσει το πιάτο με τα 10 ολοστρόγγυλα σουηδικά κεφτεδάκια για τα οποία πλήρωσε 1,60€ , αρκεί να μη λιποθυμούσε από την πείνα μέχρι να αρχίσει η προσφορά. Ορφανά με κουρέλια δεν είχε αλλά είχε παγκόσμιο συνέδριο των ΚΑΠΗ, λογικό αν υποθέσει κανείς ότι αγοράζοντας δυο μικρά κέικ με ένα και τριάντα πίνεις όσους καφέδες θέλεις και πληρώνοντας ενάμιση ευρώ βάζουν μπροστά σου για πρωινό ένα πιάτο με ομελέτα, λουκάνικα και κάτι άλλο που δεν είδα γιατί δεν θέλω να χαζεύω προσφορές που αφορούν τους πτωχούς, που μαζί με τα αβγά και τα λουκάνικα καταδέχονται να πίνουν και καφέ free. Τι πίεση, ζάχαρο, καρδιά και μαλακίες, σκατά βγάζει μαλλιά η γλώσσα των γιατρών να τα λένε, αν η σύνταξη ψυχορραγεί ευρώ τσακιστό δεν δίνεις για το ουρικό οξύ και τη χοληστερίνη, δίνεις ενάμιση για να φας σαν πρόσκοπος και η ζωή είναι γλυκιά αλλά είναι και μικρή σαν φτάσεις στα εβδομηνταπέντε.
-η ώρα είναι οκτώ και τέταρτο, δένω κόμπο τη γραβάτα για να φύγω ως σωστός κυνηγός του μεροκάματου που έχει εκπαιδευθεί το μαλακισμένο να βρίσκει καινούριες κρυψώνες κάθε μέρα, αν δεν ήταν τόσο ακατάλληλες για ευφυολογήματα οι εποχές θα έλεγα πως εγώ κι αυτό είμαστε η άλλη εκδοχή του Κλουζώ και του Κάτο. Βλέπω στο γυαλί διαφήμιση Τράπεζας, «αποταμιευτικός λογαριασμός από 20€ το μήνα», ψάχνω αφηρημένος το πορτοφόλι, έχει ακριβώς είκοσι ευρώ, ή θα ανοίξω λογαριασμό ή θα βάλω αμόλυβδη με 1,63€, τέτοια διλήμματα μου τσακίζουν το ηθικό και με κάνουν να μετανιώνω διπλά που το ‘χα βάλει γινάτι ως νέος να ξημεροβραδιάζομαι με Στατιστικές ένα δυο και τρία, Πολιτικές Οικονομίες, Διοίκηση Προσωπικού & Παραγωγής και δε συμμαζεύεται, αντί να ξεκινήσω από τότε να αποταμιεύω. Έστω χρόνο. Ακόμη κι αν χρειαζόταν να παραστήσω τον Φάουστ. Ως και ο Μεφιστοφελής θα είχε σιχαθεί τη γκρίνια μου τόσα χρόνια και θα με άφηνε σήμερα ελεύθερο.
a/man/called/... 
Εντάξει, το πιάσαμε το υποννοούμενο, αλλά αν δεν βγάλετε το moderation εγώ σχόλιο της προκοπής δεν αφήνω…
Μπα…
(μόνο στο πρώτο ποστ είχε moderation;;;)
(φακ! τώρα πρέπει να γράψω και σχόλιο της προκοπής δηλαδή, ε; )
άπαξ και περάσεις μια φορά την πόρτα, μετά μόνο τεμενάδες σου κάνει ο πορτιέρης
Ο μεφιστοφελής μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ καλό φιλαράκι, αλλά εσείς τα σχόλια που τα θέλετε ; εδώ ή εκεί ;
απορίες : πώς τα καταφέρνουν όλα τα σχόλια να δείχνουν την ίδια ώρα ;
κι εφόσον δεν την λένε που δεν την λένε σωστά, τι νόημα έχει η ένδειξή της ;
να κάτι τέτοια ρωτούσα συνεχώς, γι’ αυτό και δεν πρόκοψα στη ζωή μου 🙂
σχόλιο να ‘ναι κι όπου να ΄ναι, δεν είμαι αχάριστος, ούτε αχόρταγος
για την ώρα στα σχόλια δγ/δα, το wordpress και οι ρυθμίσεις του είναι ανώτερα μαθηματικά για μένα, εδώ για να ανεβάσω το πρώτο ποστ έκανα σαράντα μέρες, πάντως το παγιωμένο εδώ και μέρες 17:20 είναι κι αυτό μια ένδειξη πως ο Μεφιστοφελής υπάρχει
Συμπαθάτε με για την ανόητη ερώτηση, αλλά μόλις τώρα βρέθηκα σε αυτό το σπίτι και αναρωτιέμαι πώς… Ένα κλικ στα στατιστικά μου ακολούθησα, και με έβγαλε στα μέρη αυτά.
Μπήκα χωρίς να χτυπήσω, ελπίζω να μην ξύπνησα κανέναν…
Καλορίζικο, μιας και το είδα σήμερα, κι αν το ανοίξατε από καιρό, δεν πειράζει, δεχτείτε και πάλι τις ολόθερμες ευχές μου για μια ωραία και περιπετειώδη ζωή μέσα σε αυτό το καινούριο μέρος 🙂
Θα σας κάνω παρέα, δεν το γλιτώνετε 🙂
Τheorema, ουδέν κρυπτόν υπό το wordpress.
Nα μη σώσω και το γλιτώσω 😉
Θα σας άφηνε ελεύθερο μεν , αλλά θα κατακρατούσε τις αποταμιεύσεις (χρόνου) σας …. με το έτσι θέλω . Αυτός κάνει κουμάντο στο μαγαζί και μην διαμαρτύρεστε … οπότε ;
Οπότε μην θλίβεστε αναλογιζόμενος τις εναλλακτικές λύσεις , που δεν ακολουθήσατε . Αφήστε τον Εξαποδώ στην ησυχία του και κάθε … 17:20 , κάντε τον Σταυρό σας στον γνωστό (και μη εξαιρετέο) Κύριο , που τουλάχιστον σας βοήθησε να περάσετε ευχάριστα παιδικά-εφηβικά χρόνια , κερδίζοντας κουμπαράδες και άφθονη αυτοεκτίμηση .
τους κουμπαράδες τους έχω ακόμη, για να τους βλέπω και να αναρωτιέμαι τι δεν πήγε καλά στο manual
Δε θυμάμαι ποιος το είπε, αλλά θα συμφωνήσω μαζί του. Τα κείμενα εδώ είναι πολύ καλύτερα από ότι στο λοφτ.
αναμφίβολα
Και προφανώς, αυτές ήταν οι αρχικές αιτίες και σκέψεις που τελικώς οδήγησαν στην επιλογή της αποταμίευσης …βλογς
Εξαιρετική ιδέα…
έχω και άλλα δυο κρυμμένα..
όχι παίζουμε
Φαντάζομαι ότι εδώ δεν έχει πέι ρολ,ε
αυτό είναι ένα νεόπτωχο βλογ
Τζάμπα σχόλια δηλαδή.
(Γιατί αυτοδημοσιεύει τα σχόλια;Τι μεφιστοφελικό κόλπο είναι αυτό;)
τι εννοείτε ‘τζάμπα” ; θα πληρώνετε 0,01 € για κάθε σχόλιο, στο τέλος κάθε μήνα, όλοι είμαστε ίσοι μπρος στην κρίση
(“αυτοδημοσιεύει” ; τι είναι τούτο ; τι γίνεται πίσω απο την πλάτη μου; )
Είχα κι εγώ μεταλλικό κουμπαρά. Μετά από μακροχρόνια εξάσκηση κατόρθωσα να βγάζω χαρτονόμισμα από τη μικρή πλαϊνή τρύπα.
Μεγειές monsieur!
σιγά….αυτά ούτε ο Χουντίνι τα ‘κανε, θα ρωτήσω όμως το ξαδερφάκι μου για τις ικανότητές σας ώστε να βεβαιωθώ, θενκ γιο
Στον Αμάραντο δεν είναι που διδάσκουν haircut;
(Μια χαρά συναφείς σπουδές θα είχατε κάνει δηλαδή και με λιγότερο διάβασμα. Καταλαβαίνω την αγανάκτησή σας…)
ιερή, θα έλεγα…
Ωω…!
Ωωωω!
🙂
Επιτέλους! Τώρα θα μπορούμε να ανταλλάσσουμε και τεχνογνωσία!
στα πλαίσια του υγιούς ανταγωνισμού και της ανελέητης άμιλλας
μη με το χαλάς τώρα…
γιατί βάζεις όρια στη φιλία μας;
για να μη ζηλέπσουν οι απ’ έξω