Η πρώτη ψιχάλα έπεσε στο κεφάλι του την Πέμπτη στις 08:42 ακριβώς, την ώρα που ήθελε άλλα δέκα βήματα για να μπει στο αυτοκίνητο. Αν βρισκόταν διακόσια μέτρα μακρύτερα, μπορεί να είχε πέσει στις 08:41. Ή στις 08:43. Θέμα τοποθέτησής του στο χώρο ήταν, η ψιχάλα έτσι κι αλλιώς δεν είχε άλλη επιλογή από το να κατέβει. Δεν ήρθαν -ακόμη- τα πάνω κάτω στον κόσμο.
Ήταν μια πολύ βαριά σταγόνα, η ηχώ της έμεινε στο εσωτερικό του κρανίου του ως τις 08:42:34, οπότε και έσβησε. Ένας μαθηματικός ή φυσικός θα μπορούσαν να μας πουν πολλά για τη χωροταξία του μυαλού του από αυτήν την πληροφορία και μόνο αλλά οι ιστορίες με μαθηματικά μοντέλα, τύπους και εξισώσεις με ζ και χι και ψι ποτέ δεν με συγκινούσαν.
Τι είχε στο κεφάλι του εκείνη τη στιγμή ήταν άγνωστο. Ίσως αυτή η πληροφορία υπάρχει μέσα σε ένα άλλο ποστ, μιας άλλης μέρας που ‘βρεχε, μα είναι αδύνατον να το ψάξω τώρα που γράφω, η μπαταρία του λαπτοπ αδειάζει σε λιγότερο από δυο λεπτά όταν σκαλίζω παλιές ιστορίες. Τροφοδοτικό δεν έχω μαζί, γράφω κάτω από ένα κιόσκι στη μέση του πουθενά. Ωραία έκφραση αυτή, γερό στάνταρ γραφής, μα εφόσον δεν προσδιορίζεται το «πουθενά» πώς μπορείς να ορίσεις τη μέση του; κι εδώ θα μπορούσαν να με βοηθήσουν ο μαθηματικός ή ο φυσικός αλλά μόνον αν βγάζαν απ’ την τσέπη τους τύπους και εξισώσεις με ζ , με χι και ψι. Τέτοια βοήθεια δεν θέλω.
Η πιθανότητα να μη σκεφτόταν κάτι, οτιδήποτε, είναι καταστροφική. Σε ένα άδειο από σκέψεις κεφάλι η ηχώ θα ήταν τερατώδης, θα διαρκούσε τουλάχιστον ως τις 08:43:12 και θα τον ακολουθούσε μέχρι την ώρα που θα έβαζε μπρος για να φύγει. Είναι σίγουρο πως και σ’ αυτή την περίπτωση οι δυο θετικοί επιστήμονες θα μπορούσαν να δώσουν ακριβή στοιχεία για το κεφάλι του και την εσωτερική του διαμόρφωση (για να μας λύσουν κάποιες άνευ σημασίας διαδικαστικές απορίες) αλλά άκρη με το πού πήγαινε και κυρίως γιατί έδιωξε από το μυαλό του κάθε μα κάθε σκέψη της δεν θα έβρισκαν, όσα ζ και χι και ψι κι αν επιστράτευαν.
Άλλωστε το σωστό ψι ποτέ δεν γράφεται με γιώτα. Και με λάθος δεδομένα, αυτή η άσκηση θα έμενε εσαεί άλυτη.
a/man/called/... 
βρεγμένος σε δίκυκλο από το μεσημέρι, στεγνός τώρα που ξαναπιάνει η πρώτη βαριά ψιχάλα και έπονται οι επόμενες, δεν μπορώ παρά να χαιρετίσω αγωνιστικά το κείμενο αγαπητέ!
το κείμενο σας ανταποδίδει τον χαιρετισμό, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά
(κόκινο καγκουρό επί δικύκλου, μουσκίδι…..μάι ψυ ιζ ντεντ ιντίντ) ))
Μα κάνατε ποστ για έναν μακαρίτη, άγνωστό σας; Τι ευαισθησία…
(Κι εμένα το μεσημέρι κάτι λάθος δεδομένα, μούσκεμα με έκαναν. Ήμουν κι εγώ αδύναμη στα μαθηματικά.)
δεν είναι θέμα μαθηματικών, κοινής λογικής είναι
(δεν πέθανε αυτός, εγώ τον αποκήρυξα)
Τι θέλετε τώρα δηλαδή να πω; Ότι ήμουν αδύναμη και στην κοινή λογική;
Μόλις έρθει ο Τσαλαπετεινός που με καταλαβαίνει, θα του πω να φτιάξουμε ένα συνεργραπτό κοινού παραλόγου να τελειώνουμε.
στην κοινή λογική όλοι σκράπες είμαστε
(ο Τσαλ είναι νέο παιδί, μη τον μπλέκετε με παράλογα, υπάρχει ο κίνδυνος να τα αγαπήσει)
Μη φοβάστε. Είναι ακέραιος χαρακτήρας και δεν παρασύρεται. Άλλωστε άμα δεν τα μάθει τώρα, να ξέρει από τι να φυλάγεται όταν βγει στη ζωή, πότε θα τα μάθει;
(Μα σοβαρολογούμε τώρα; Ο άνθρωπος μπήκε κόβοντας μονάδες, σε λίγο θα μοιράζει αποβολές και αύριο-μεθαύριο θα ρίχνει φυλακές. Έχει mood συνταγματάρχη απόψε, σας λέω. Το νου σας. Εγώ τον φοβάμαι. Ούτε να τον χαιρετήσω δεν πάω. Σκιάχτηκα.)
θα του κόψουμε το βήχα και τα φτερά, εδώ δεν είναι το μαγεμένο δάσος να κάνει ο,τι γουστάρει…
Δεν έπεσε στις 17.20΄ η σταγόνα;
Η σταγόνα πάει σωστά.
Καλησπέρα Δύτη, θα πας για μπαζ ή να πάω;
(εσύ με τη βροχή δεν πρέπει να έχεις πρόβλημα ε;)
Μια χαρά πρόβλημα έχω με τη βροχή, μου κόβει το ίντερνετ. Ορίστε όμως, πήγα για μπαζ· τι κατάλαβες;
βαλτός είστε και σεις αγαπητέ Δύτα ; αν έπεφτε στις 17:20 θα πάγωνε εκεί, μετέωρη
Α. Βάλε ένα χαλάκι στην είσοδο να σκουπίζουμε πόδια μπαίνοντας στο ποστ γιατί όλοι ερχόμαστε μούσκεμα.
Β. Το ποστ θα έπαιρνε άριστα αν οι άγνωστοι ήταν στη σωστή σειρά. χ, ψ, z. Τώρα κόβεται μια μονάδα.
Γ. Καληνύχτα.
Riski, ήρθα.
redkangaroo, καλησπέρα.
μη σώσω και περάσω την τάξη
the more you ignore him, the closer he get’s
τελικά δεν υπάρχει ηλιθιωδέστερη ράτσα απο εμάς , ε ;
Δεν ξετρυπώνετε λέω ΄γω μια γλυκιά ιστορία μέσα από το δωμάτιο, με μόνο εύκολες λέξεις και happy end (and they lived happily everafter λαικ) αντί να μας κάνετε μούσκεμα με άγνωστων απόνερα;
Άντε.. άντε να σας χαρώ στα δύσκολα ..στα λιόλουστα ..στα βαρετά
Αμάν πια τη ψιχύ μας βγάλατε
(τεχνοκρατικά μιλώντας πάντως, σε ότι αφορά την “εσωτερική διαμόρφωση” του κεφαλιού, εικάζω ότι πρόκειται για κατασκευή πολυόροφη και με πυλωτή αν και εντελώς αυθαίρετη, δομημένη στις όχθες του ραίματος)
δεν μπορώ να γράψω γλυκές ιστορίες, είμαι διαβητικός, με το που θα δω happy end χτυπάω εκατονογδοντάρια..
Ψυχάλες υπάρχουν.
(Και μου τό ‘λεγε η μάνα μου:παιδί μου μην πηγαίνεις σε ξένα ποστ χωρίς ομπρέλα.)
καλή γυναίκα η μαμά σας, η δικιά μου με φόβιζε μιλώντας για χωράφια με αγγούρια
Ένας μαθηματικός (ή φυσικός) θα αισθανόταν ήδη περίεργα από αυτή την αντιστροφή της σειράς του χι, ψι, ζ (πού πήγε το ήτα;) με αποτέλεσμα να μην μπορούσε να σας δώσει καμία πληροφορία για το κεφάλι του, όπως εικάζετε. Όπως ακριβώς ένας βιολόγος θα αισθανόταν άσχημα που αυτό το χι, δεν είναι δίπλα σε ένα άλλο χι ή έστω ψι, για να βγάζει κάποιο νόημα (και μα επιτέλους τι θέλει αυτό το ζ εκεί πέρα;)
όταν βρέχει ανατρέπεται ο ειρμός των σκέψεών μου, το ζ τρέχει να μπει κάτω από υπόστεγο και δεν περιμένει τα χι και τα ψι
Γνωστός ή άγνωστος, αποκηρυγμένος ή πολυαγαπημένος, κάθε νεκρός αξίζει το ποστ του. Δια χειρός κυρίου Κ.Κ.Μοίρη.
Τι πιο μεγαλειώδης νεκρώσιμη ακολουθία από αυτήν;
Ειδικά όταν τα πράγματα είναι φρέσκα και μυρίζουν χώμα και βροχή…
χαίρομαι που μυρίσατε ακριβώς αυτό που θα μπορούσε να είναι η λύση της άσκησης, χώμα και βροχή..
“Άλλωστε το σωστό ψι ποτέ δεν γράφεται με γιώτα”,οπως ουτε και το σωστο χι ,,
σωστός, ευτυχώς που υπάρχουν οι ανορθόγραφοι και τρέφω κάποιες ελπίδες για το μέλλον του κόσμου
Θα μείνετε αξύριστος μέχρι τα σαράντα του ψυ ή δεν τα κρατάτε αυτά στα μέρη σας;
είμαι ακσύριστος απ’ τον Οκτώβρη, προέβλεψα το τραγικό του τέλος