Τimes are a-changin’ , they don’t.
Η μνήμη και η εξουσία ανήκουν σε εσαεί αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Θα βρίσκεσαι είτε από εδώ είτε από εκεί. Ποτέ δεν θα κατορθώσεις να πείσεις την μια ή την άλλη ότι ακόμη κι αν άλλαξες στολή είσαι δικός τους. Μπορεί να είναι λέξεις, μπορεί να είναι έννοιες, συγκεκριμένες, αφηρημένες, δεν έχει σημασία, αφελείς πάντως δεν είναι. Ή τη μια θα υπηρετείς ή την άλλη, το ξέρουν, το ξέρεις.
Γι αυτό -όσες ενστάσεις κι αντιρρήσεις καθένας μπορεί να έχει- οι περισσότεροι από μας, από αυτό που αποκαλείται ευσχήμως «κυρίαρχος λαός», ποτέ δεν θα είμαστε πραγματική εξουσία. Γιατί καλώς ή κακώς επιλέξαμε η μνήμη μας να είναι πιο δυνατή, πιο ενοχλητική, πιο ηχηρή, πιο καθαρή από την δική τους. Γιατί μεγαλώσαμε μαθαίνοντας να τη ντρεπόμαστε και να τη σεβόμαστε. Πρώτα αυτήν, μετά τους άλλους.
a/man/called/... 
Μέχρι και ο ΓΑΠ δάκρυσε με τέτοια που γράφεται. Καταπληκτικό αλλά όχι για τους πολιτικούς μας.
πληκτικό, τα ίδια και τα ίδια λέω συνέχεια, με βαρέθηκα
*γράφετε
γκρρρ
Όπως πάντα πιάνετε με αριστοτεχνικό τρόπο την ουσία.Όμως όταν αρχίσουμε να μιλάμε για μνήμες σημαίνει ότι βλέπουμε την ταφόπλακα να πέφτει.Κι αυτό -με την αλήθεια του- με θλίβει περισσότερο απ’ όλα.
μπορώ να χαράξω την ταφόπλακα και απο την ανάποδη, εσείς ;
Αφήστε τα αυτά!Μόνο στο medrano γίνονται!-όπως είδα ότι γράψατε κάπου αλλού.
Θα αστειεύεστε φυσικά ότι οι περισσότεροι εξ ημών “επιλέξαμε η μνήμη μας να είναι πιο δυνατή, πιο ενοχλητική, πιο ηχηρή, πιο καθαρή από την δική τους”. Εκτός κι αν εννοείτε όλες τις άλλες ημέρες εκτός από τις Κυριακές. Έτσι ναι.
δεν είναι ανακουφιστικό να αστειεύεσαι ;
Δεν ξέρω αν πράγματι δεν θα μπορούσαμε να γίνουμε πραγματική εξουσία, αλλά υποψιάζομαι ότι, ακόμα κι αν είναι έτσι, ο λόγος δεν θα ήταν η καλή μας μνήμη. Μην ξεχνάτε ότι η εξουσία φθείρει. Θυμάται κανείς αυθόρμητα, αλλά εκπαιδεύεται για να ξεχνά.
(Αυτά δεν του τα λέτε για να μην κλαίει, έτσι; Θα ήσασταν άθλιος παρηγορητής.) 😀
άθλιος γενικώς αλλά το απολαμβάνω
Και ωστόσο, λέει, μνήμη και εξουσία είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Η εξουσία χρειάζεται μια ορισμένη μνήμη, και ο γραπτός λόγος -η κατεξοχήν μνήμη- γεννήθηκε χάριν της εξουσίας.
(προβοκάρω συμφωνώντας)
μην περιμένετε να σπάω το κεφάλι μου με τέτοια σχόλια παρασκευιάτικα
για μια στιγμή χάρηκα, σκέφτηκα “να δεις που κάποιος τον ξυλοφόρτωσε”… μετά με ενημέρωσαν πως παλιά έκανε λέει τον αγανακτισμένο και είχε φάει δακρυγόνα…
είναι unbeatable.-