Το αγόρι που ήταν ξαπλωμένο, αποκαμωμένο, αφυδατωμένο πάνω στη μικρή του σανίδα, ανάμεσα σε κύματα που πήγαιναν κι έρχονταν, δίπλα σε γκαζάδικα που το προσπερνούσαν αδιάφορα, παρέα με κοπάδια από μέδουσες και υπερωκεάνειους γλάρους, χάθηκε απ’ τα ραντάρ μια μέρα του Αύγουστου του 2011. Βάρδια στη σελίδα δεν είχε κανείς, δύσκολος μήνας ο Αύγουστος για υπερωρίες, οπότε κανείς δεν ξέρει την ώρα που σβήστηκε από τον χάρτη.
Την ίδια ακριβώς -άγνωστη σε όλους- ώρα, ένα άλλο αγόρι με ένα γαλάζιο φανελάκι εμφανίστηκε να τρέχει στους δρόμους μιας πόλης όταν έπεφτε το φως και άναβαν τα φώτα στα πεζοδρόμια και τις βιτρίνες τριγύρω. Εκεί νύχτωνε. Αλλού ξημέρωνε, αλλού ήταν μεσημέρι, αλλού ήδη μεσάνυχτα, αλλού το ρολόι της πλατείας έδειχνε πέντε το απόγευμα, αλλού έπλεναν τα πεζοδρόμια για να απλώσουν τα πρωινά τραπέζια με τους καφέδες πάνω τους, ποτέ και πουθενά οι ώρες δεν είναι ίδιες και αυτό είναι που τις κάνει τόσο μα τόσο πολύτιμες.
a/man/called/... 
Εμένα με αγχώνουν αυτά τα αγόρια. Για το ένα αγωνιούσα συνέχεια μήπως το καταπιούν τα κύματα (φόβος που τελικά επαληθεύτηκε) και για το άλλο τώρα θα ανησυχώ αν θα καταφέρει να φτάσει κάπου κάποτε (αφήστε που λαχανιάζω και μόνο που το κοιτάζω).
Αλλά εμένα μην με λαμβάνετε και τόσο υπόψιν. Είναι λίγο στη φύση μου να ανησυχώ. Πάρτε και μια δεύτερη γνώμη.
σαν πού να φτάσει δηλαδή; αφου ξέρει πως εκεί που θα φτάσει δεν θα το περιμένει κανείς, άρα ας περιπλανιέται άσκοπα, πιο ανακουφιστικό είναι
μην μπερδευεστε το ιδιο αγορι ειναι,απλως αλλαξαν οι εποχες,,τωρα η ζωη θελει τρεξιμο,αν του το χαν πει(και τους εδινε σημασια) τωρα θα ταξιδευε ακομα με τη σανιδα του,,
μα δεν άκουγε κανέναν, νόμιζε πως τα ήξερε όλα..
Από τη ζωή που θέλει τρέξιμο, προτιμώ τη ζωή που θέλει κολύμπι.
Ακόμα κι όταν σου λένε: “σκάσε και κολύμπα”.
πρώτη φορά βλέπω πουλί να μην προτιμάει να πετά..
Δεν είναι ασφαλέστερο να βουτάτε στο νιπτήρα κάθε πρωί κυνηγώντας τον εαυτό σας, πιστέψτε με (λέει).
Δύτα, είμαι σε θέση να πιστέψω τα πάντα πλέον. ακόμη και οτι μπορεί να υπάρξουν τρικυμίες σε μπανιέρες
Ευελπιστώ στη σανίδα που υπάρχει μέσα σε κάθε αγόρι, μες στον καθένα μας, άπιαστη απ’ τα συνήθη ραντάρ…
καλό είναι να μη χάνει την πίστη του κανείς. εγώ την υποθήκευσα πάντως