Το βλόγιν (συγγραφή και ανάγνωση, εκτός εξαιρέσεων) με κάνει και πλήττω. Ίσως και να αρνούμαι να μασάω -δε λέω να χωνεύω- τα ‘σωψυχα καθενός.
Δεν το έγραψα εγώ, θα σκότωνα για να το είχα πει αλλά δεν το λέω επειδή κατά -πολύ- βάθος είμαι ψυχοπονιάρης. Είναι μισανθρωπία να λες του αλλουνού «γείρε αλλού το κεφάλι σου να ανακουφιστείς παιδάκι μου, ο ώμος μου είναι κατειλημμένος», στο κάτω-κάτω της γραφής ένας ώμος είναι, δεν ζήτησαν και την ψυχή σου για ακουμπιστήρι, το νιώθω πως αν θες να βγάλεις κάτι από μέσα σου χέστηκες αν ο ώμος είναι φιλόξενος ή το στέρνο ευρύ, στην ουσία το κεφάλι σου στον δικό σου ώμο γέρνει κι εκεί θα μείνει εσαεί μέχρι να το πάρεις απόφαση πως ή θα το κόψεις ή θα σταθεί όρθιο χωρίς e-ποστυλώματα.
Σε τελική ανάλυση καλύτερα μίλα εκεί που πρέπει, βρίσε αυτόν που θέλεις, κάνε χαρακιές στο σωστό αυτοκίνητο, στείλε απειλητικά sms χωρίς απόκρυψη, αν έχεις την παρόρμηση να δώσεις και ένα χαστούκι καν’το -μη στο χτυπάνε καμιά μέρα πως ήταν ανάπηρο πάθος ή οργή η απουσία της μπάφλας- όχι οτι θα ανακουφιστείς δηλαδή αλλά τουλάχιστον θα γλιτώσουν οι λέξεις που θέλοντας και μη θα μπουν στη γραμμή όπως τα ναυτάκια πάνω στα αντιτορπιλλικά που βγαίνουν απ’το ναύσταθμο, κοιτώντας με άδειο στομάχι την ξηρά να απομακρύνεται ενώ η στεριά είναι εκεί, απλά αυτοί φεύγουν.
Πράξε κατά βούλησιν γιατί κανενός ο κώλος δεν κουδουνάει στ’ αλήθεια για το τι αραδιάζεις εδώ μέσα. Καλύτερα να τα πεις, να τα κάνεις, παρά να τα γράφεις σε e-ντουβάρια που πάνω τους όλο και κάποιος θα κατουρήσει μια μέρα, εκεί που νόμιζες πως έγραφες τη δική σου Οδύσσεια, μα τι ιεροσυλία, αν ήταν έτσι ο Οδυσσέας η Πηνελόπη θα προτιμούσε να ερωτευτεί παράφορα τον δονητή της.
Λοιπόν, τα σώψυχα είναι για τα συρτάρια και όχι για άπλωμα σαν σώβρακα, επειδή είναι άδεια τα σκοινιά και σου περισσεύουν μανταλάκια δεν θα το βάλεις γινάτι να γεμίζεις καθημερινά την οθόνη. Ναι, είχες-ως συνήθως- δίκιο, αυτή τελικά είναι Η Υπέρτατη Αλήθεια για το βλόγιν, πρέπει να το βάλεις από κάτω κι όχι αυτό εσένα. Να του πεις «άντε και γαμήσου, εγώ μπορώ χωρίς εσένα, εσύ μπορείς χωρίς εμένα;».
Καλύτερα να γράφεις σε χαρτάκια από τσιγάρα και μετά να τα στρίβεις, ωραίο είναι να ρουφάς τις λέξεις σου, αν θες ντε και καλά να τα πεις κάπου υπάρχουν και οι shrinks και οι παπάδες, μην είσαι τόσο γύφτουλας και θες να τη βγάλεις χιου-χιου με ένα ψωροπόστ, αν φοβάσαι τους καναπέδες και τις μετάνοιες υπάρχουν και οι φίλοι, σταμάτησες να γράφεις, σε γράφουν στα αρχίδια τους όλοι οι μαντρωμένοι μέσα σε « » και αυτό είναι υγεία, e-κολλητοί δεν υπάρχουν, ευτυχώς, χειρότερη αρρώστια από την κλαψομουνίαση δεν υπάρχει αν είσαι αγοράκι, τα κοριτσάκια το δικαιούνται και ανατομικώς -αν και φέρονται συνήθως αξιοπρεπέστερα-, αν δεν βρεις αντιβίωση την έχεις την ξεφτίλα στο τσεπάκι κι άσε τους απ’ έξω να χτυπάνε παλαμάκια και respect επειδή την έντυσες με ολίγη από αυτοσαρκασμό και πρόχειρα φτιασιδωμένη κυνικότητα.
Δεν σ’ άρεσε; μη ζητήσεις το λόγο «επί προσωπικού». Να γράψεις για τη δική σου Υπέρτατη Αλήθεια. Κυκλοφορούν μερικά εκατομμύρια αδέσποτες εκεί έξω.
(γραμμένο πριν τρία χρόνια, δεν είναι μόνο Υπέρτατη είναι και απέθαντη)
a/man/called/... 
ούτε ένα λινκ τούτη τη φορά, κάτι για να πιαστώ να κάνω πως το μείζον θέμα είναι κάποιο άλλο κι όχι τα εσώρουχα που κρέμασα κάποτε και τα είδαν τόσοι και τόσοι
είστε πολύ σκληρός σήμερα και δεν είναι καν Δευτέρα
στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για βρακί
Το πρόβλημα με τ’ απλωμένα σώβρακα είναι ότι,όταν στεγνώσουν,πρέπει και να τα σιδερώσεις.Το απαιτούν οι κανόνες υγιεινής βλέπετε.
(Λέτε με στριγκάκια να βελτιώνεται το concept;)
δεν λέω τίποτε. είμαι απασχολημένος με το άπλωμα
περιμένοντας και το υπέρτατο ψέμμα για τα blogs…καλημέρα!
αυτά πάνε μαζί, σιαμαία είναι
Όπως εσύ μπορείς χωρίς το βλόγιν , έτσι και το βλόγιν , μια χαρά , μπορεί χωρίς εσένα … Το θέμα είναι πως υπάρχουν κάποιοι βλόγερς , που δεν μπορούν χωρίς εσένα , ή … τέλος πάντων , τα βγάζουν δύσκολα πέρα χωρίς εσένα .
εσείς το λέτε αυτό; μισή μπίρα δρόμος είμαστε, ακόμη κι αν το σφραγίσω το βλογ
το χατε πει μια χαρα παλια, μην το αναιρειτε, σημασια δεν έχει τι λες, αλλα πώς το λες, κι έτσι μια χαρά είναι και τα σώψυχα και ό,τι ο άλλος θέλει να βγάλει. μεγαλύτερη δημοκρατια απο αυτην του μπλογκιγκ εγω δεν ειδα, οπου θες πας , κανεις δε σου ζηταει τα ρεστα (ακόμη)
ούτε τι λες, ούτε πώς το λες, σημασία έχει να είσαι εκεί.-
Γιατί έχω την εντύπωση πως λόγω της επικρεμάμενης άρσης της βλογο-ανωνυμίας, όλοι οι αγαπημένοι μου βλόγερς μαζεύουν σιγά-σιγά τα εσωρουχάκια και τα ποστάκια τους και αποχωρούν; Η ιδέα μου θα είναι! Τέτοια ερημοποίηση στο διαδίκτυο;
δεν νομίζω οτι είναι αυτό. καθένας έχει τους λόγους του, φαντάζομαι. εγώ-για παράδειγμα- έχω τρομερούς πόνους στη μέση πια, πού να τεντώνεσαι να απλώνεις…κάποια στιγμή θα με νικήσει το λουμπάγκο
όσο για την ερημοποίηση γιατί το λέτε; δεν είναι δημόσιο εδώ, για κάθε δέκα βλόγερς που φεύγουν να έρχεται ένας καινούριος. φρέσκο αίμα πολύ και καλό εκεί έξω
Κύριε Κ.Κ.Μοίρη,
Μπορεί να μην έχουμε χρήματα και να νοικιάσαμε στον ακάλυπτο… Αλλά αν υπάρχει κάτι το συναρπαστικό σε όλη αυτή την ιστορία, ίσως και να είναι τα απλωμένα σας ρούχα, που τόσο υπομονετικά περιμένουμε να τα πάρει ο αέρας να πέσουν και να σας τα ξαναφέρουμε στην πόρτα…
αν υπάρχει κάτι συναρπαστικό σ’ αυτή την ιστορία είναι τα καλά λόγια και η καλοσύνη των ξένων. που βλέπουν τα κουρέλια σαν μυρωδιαστά ασπρόρουχα ))
Τα λερωμένα τ’ άπλυτα
τα παραπεταμένα
μάσ’ τα και φύγε φίλε μου
δεν κάνεις πια για μένα
Κοντά σε μένα έβγαλες
τα μπατιρήματά σου
θα φύγεις τώρα και θα ιδώ
τ’ αποτελέσματά σου
Κάθε Σαββάτο έβρισκες
τα ρούχα σου στην τρίχα
και την αχαριστία σου
για πληρωμή μου είχα
Τα λερωμένα τ’ άπλυτα
δε θα τα ξαναπλύνω
και μη σε νοιάζει στο εξής
εγώ τι θ’ απογίνω
(Βασίλη Τσιτσάνη το ανάγνωσμα)
Είστε σκληρός κύριε, ελπίζω το πρώτο φθινοπωρινό αεράκι να γλυκάνει λίγο τον e-κυνισμό σας…
κι εγώ το ελπίζω. την βαρέθηκα την ξινίλα μου
“Καλύτερα να γράφεις σε χαρτάκια από τσιγάρα και μετά να τα στρίβεις, ωραίο είναι να ρουφάς τις λέξεις σου” πλεον εχω το βασικοτερο λογο για να αρχισω το στριψιμο
οπότε κοιτάτε να γράφετε όσο πιο ελαφριά μπορείτε
Μ’ αρέσουν πολύ τα απέθαντα. Έχουν τη σκληρότητα αλλά και τη νοσταλγία του μπαγιάτικου που δεν σου πάει καρδιά να πετάξεις. Σοβαρές υποθέσεις.
Ναι.
(εκείνος ο άλλος ο μαιτρ των απέθαντων τι στο καλό εγίνηκε τόσους μήνες;)
αν δεν μουχλιάζουν καλά είναι
(αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ. ούτε στο πατάρι τον βρήκα)
Αγαπητέ,
Δεν ξέρω τι να σκεφτώ πια για σας…(μόνο ότι έχετε ταλέντο στις λέξεις έχω σίγουρο αλλά κι αυτό δεν νομίζω ότι το έχετε περί πολλού …κρίμα σαφώς).
Τα σέβη μου ούτως ή άλλως 🙂 (γιατί για κάποιους σαν κι εμένα δεν έχει τόση σημασία ΤΙ λες-καθώς οι γνώμες πάντα διίστανται-, αλλά ΠΩΣ το λες)
τι λες ναι, πώς το λες ναι, τι και πώς πράττεις το ζητούμενο
Εντάξει. Πόντος υπέρ σας. Αλλά το “πράττειν” δεν αφορά (τουλάχιστον όχι άμεσα) το blogging. Σε αυτό τo χώρο, καλώς ή κακώς, μόνο οι λέξεις μετράνε. Και αυτό είναι το μόνο “αρνητικό” που μπορώ να του καταλογίσω.
Have a nice day!
ωραίο [αυτο]σαρκαστικό κείμενο για έναν βλόγερ 🙂
μισή μισάνθρωπη και – θέλω να πιστεύω- μισή ψυχοπονιάρα, σκέφτομαι ότι: (α) μια στο τόσο ένας ώμος, δεν πειράζει – ε, αν το παρακάνει/ουν, βλέπουμε, και (β) τα σώψυχα δείχνουν πιό σπουδαία πριν (και όπως κι αν) απλωθούν στο σκοινί – στο σκοινί είναι πάντα και λίγο αστεία, κι ας μην το βλέπει απ’ την αρχή αυτός/ή που τ’ άπλωσε, μπορεί να το δει μετά (έστω, αρκετά μετά) – και, όταν γελάσει, στηρίζεται επιτέλους καλά το κεφάλι
εντάξει, ίσως ήμουν λίγο κακός με το σκοινί, δεν είχε δα και σαπούνι πάνω του…
κύριε Μοίρη, «προχώρα! σε θέλει όλη η φόρα!»
(δε λέτε που υπάρχουν ΑΚΟΜΑ εσώψυχα;) 😉
Καλημέρα κύριε ΚΚΜ. Tί να σχολιάσεις τώρα εδώ.. λοιπόν επειδή είναι πρωί μια σκηνή για να ευθυμήσουμε λίγο, με πραγματικές αντιδράσεις
Καλημέρα κύριε ΚΚΜ. Τί να πεις τώρα εδώ; Λοιπόν επειδή είναι και πρωί μια σκηνή με ρεαλιστικές αντιδράσεις για να ευθυμήσουμε και λίγο
Where’s my comment ? http://www.youtube.com/watch?v=pUp8CLGImhM&feature=related για να ευθυμήσουμε. ΥΓ Αν δεν τον εμφανίσει και με την τέταρτη …
αυτά πάντα θα υπάρχουν, το θέμα είναι οτι γλώσσα δεν βάζουν μέσα τα βλαμμένα
Ε μπήκα απο λινκ για άλλο αλλά βρήκα το μπλογκ ενδιαφέρον…
κι αυτό εδώ “Καλύτερα να γράφεις σε χαρτάκια από τσιγάρα και μετά να τα στρίβεις, ωραίο είναι να ρουφάς τις λέξεις σου” πολύ μου άρεσε.
Και μια χαρά τα λέτε, αν είμασταν έξω στις πλατείες αυτές οι βλογογειτονιές θα μας ήταν άχρηστες. Δεν είμαστε όμως… οπότε εδώ θα απλώνουμε μέχρι νεωτέρας…
δεν μίλησα για “άχρηστες”, απλά εξήρα την αξία του πραγματικά “χρήσιμου” οπότε όλα τα άλλα τα πήρε η μπάλα. makes difference. να ΄στε καλά.
Τίποτα “του καθενός” δεν είναι ενδιαφέρον. Ούτε το βιβλίο του καθενός, ούτε του καθενός η μουσική, ούτε η γνώμη. Αλλά ό,τι με ταρακούνησε από κάποιου τα σώψυχα βγήκε. Και οι σαρκαστικοί αφορισμοί του καθενός έχουν γίνει αρκετά βαρετοί τα τελευταία χρονάκια! Στερούνται αυτή τη μυρωδιά ανθρωπίλας (που σε κάνει να ξεχωρίζεις μια χαρά τον kkmoiris, ας πούμε, από τον Κωστόπουλο).
[Τώρα πάω να σκοτώσω τον hipster που κρύβω μέσα μου]
ελπίζω να μη τον σκοτώσατε εντελώς. ένας-δυο ψεκασμοί είναι αρκετοί.
η παρατήρησή σας πάντως περι βαρετών με καλύπτει απόλυτα, ως απόδειξη σας δίνω το λινκ της φωτογραφίας που θα κοσμούσε αυτό το ποστ αν ο (αυτο)σαρκασμός μου δεν εμφάνιζε σημεία κόπωσης εδώ και καιρό…
Αυτή η κόπωση, οι ραγισματιές του cool μέσα από τις οποίες φαίνεται ένας άνθρωπος σε όλο το θαυμαστό χάος του, κάνουν τη διαφορά -και σε σας και στον House, τηρουμένων των αναλογιών! Γι αυτό ας μην (θεωρηθεί πως) ψεκάζω εκεί που εκτιμώ, ε;