Την ίδια ακριβώς -άγνωστη σε όλους- ώρα, στους δρόμους μιας πόλης έπεφτε το φως και άναβαν τα φώτα στα πεζοδρόμια και τις βιτρίνες τριγύρω. Εκεί νύχτωνε. Αλλού ξημέρωνε, αλλού ήταν μεσημέρι, αλλού ήδη μεσάνυχτα, αλλού το ρολόι της πλατείας έδειχνε πέντε το απόγευμα, αλλού έπλεναν τα πεζοδρόμια για να απλώσουν τα πρωινά τραπέζια με τους καφέδες πάνω τους, μα σε κανένα απ’ αυτούς τους δρόμους δεν εμφανίστηκε το αγόρι που έτρεχε φορώντας το γαλάζιο του φανελάκι, ποτέ και πουθενά δεν υπάρχουν δεδομένα αγόρια που τρέχουν και αυτό είναι που τα κάνει τόσο μα τόσο πολύτιμα….
a/man/called/... 
Για τα γαλάζια παιδιά μιλάτε;
ΥΓ Έχω μία τάση να κατεβάζω το επίπεδο σήμερα
δεν πειράζει, θα βρει τρόπο να ξανανέβει μόνο του
Μετά από αυτό το ποστ είμαι πλέον σίγουρος: δε θα ρυθμίσεις ποτέ την ώρα στο βλογ. Οπότε προτείνω στους αναγνώστες να αναγράφουν μόνοι τους την ώρα που αφήνουν τα σχόλιά τους ώστε να μπορούμε να βγάζουμε μια άκρη εδώ μέσα. Κάνω λοιπόν την αρχή.
16:13
γιατί θέλετε να βγάζετε άκρη; κι εδώ μέσα με το ρολόι θα είστε; διαβάστε όλοι το τελευταίο ποστ του gasireu, λειτουργεί σαν λεξοτανίλ
Μπορείτε να αλλάξετε και την ημερομηνία κατά το δοκούν?
ναι. και τον αιώνα, ενδεχομενως 🙂
Τα έτη είναι το θέμα
….
17:20
εσεις το πιάσατε το νόημα ))
ατελειωτο ειναι το παιχνιδι των λεξεων με τα εισαγωγικα..
τα τραινακια τρομος και τα αγορια καπνος
να ειστε καλα 🙂
τα αγόρια να είναι καλά, απο κκμ βολευόμαστε
Μέχρι να σταματήσουν ξαφνικά,να κοιτάξουν γύρω τους αδιάφορα,να πουν “βαρέθηκα να τρέχω” και να πάνε σπίτι τους ν’ ανοίξουν επιχείρηση γαριδοαλιείας.
17:20
μπορεί να τρέχουν για να προλάβουν να ανοίξουν έγκαιρα τον πάγκο στην ιχθυόσκαλα. από το σπίτι σοβαρή δουλειά δεν γίνεται, δείτε τα βλογς και δικαιώστε με
Μάλιστα! Κατάλαβα… Έγινε απολύτως σαφές: κανένας δεν (με) παίζει.
Δε με νοιάζει όμως και συνεχίζω γιατί μπορεί να περάσει το red kangaroo που είναι πια η τελευταία μου ελπίδα. 17:57
εδώ τα αγόρια εξαφανίστηκαν απ’ τους δρόμους, περιμένεις να φανεί κόκκινο καγκουρό;
Να υποθέσω ότι το ένα και μόνο αγόρι με μπλε φανελάκι που πιθανότατα θα δει κανείς να τρέχει θα είναι δεδομένο και γι’ αυτό όχι και τόσο πολύτιμο, ε; 🙂
όλα τα αγόρια είναι πολύτιμα. αυτό ήταν το κοινωνικό μήνυμα του ποστ.
Φανταστείτε το τώρα να τρέχει κάπου αλλού, φουριόζικο κι ευτυχισμένο. Με το ίδιο μπλουζάκι αλλά με άλλον αέρα.
Πάω στοίχημα πως χαμογελάσατε… 🙂
Εξωτικό πουλάκι, 19:31 ώρα Βελγίου 😉
Theorema, είσαι φίλη!
8:43 ώρα Ελλάδος.
έχει και ένα άγχος η όλη ιστορία. φανταστείτε να τρέχει χωρίς να ξέρει πού θέλει να φτάσει. μου πάγωσε το χαμόγελο
Αχ, να στε καλά κύριε Τσαλαπετεινέ μας!
έτσι, να γυρνάμε και λίγο το ρολόι μας, να νομίζουμε πως επηρεάζουμε και μεις κάπως τον κόσμο, πως γινόμαστε κάπως πολύτιμοι, έστω αντιγράφοντας μιαν ώρα.
Τη δόξα πολλοί εμίσησαν, τον χρόνο ουδείς!
00. 35, ώρα Αθήνας, 9.9.11
Υ.Γ. όσο για το τρεχούμενο αγόρι, είναι το δεύτερο στοιχείο που με αγχώνει σε τούτο το, κατά τα άλλα ευάρεστο σε μένα βλογ. (κρυφά ευελπιστώ στην επάνοδο του προηγούμενου πιτσιρικά). Και μετά την κατάθεση των μεταμεσονύχτιων eσώψυχών μου, μια ήσυχη νύχτα σε όλους…
1.05, ώρα για ύπνο, 9.9.11
κι εσείς το πιάσατε το νόημα ))
Be my guest ! τί να κάνουν τώρα στην Ελλάδα.. είναι μια ερώτηση που όσο και αν μου τη στερεούν τα πληροφορημένα ρολόγια της digital πραγματικότητάς μου , εγώ θα επιμένω να την κάνω … -:))