Χήρα, ετών ογδόντα εφτά. Ολογράφως. Φύρα για το κράτος. Ντρέπεται, γιατί ξεπέρασε το προσδόκιμο. Και είναι βάρος, για όλους. Λέει.
Σύνταξη 894 ευρώ. Οκτακόσια ενενήντα τέσσερα. Ολογράφως κι αυτό. Άλλοι -λέει- δεν παίρνουν ούτε τετρακόσια. Μερικοί ούτε καν σύνταξη. Μερικοί δεν έχουν καν δουλειά. Κάποιες μέρες ούτε γάλα για το παιδί παίρνουν. Την κάναν να ντρέπεται και γι αυτό. «Επειδή το βάλατε γινάτι να ζείτε εσείς και να ζείτε με οκτακόσια ευρώ, εσείς που ανάγκες δεν έχετε, δεν περισσεύει τίποτε για τους νέους, ένα βαρίδιο είστε».
Στα νοίκια, επί αιώνες. Όλα πέφτουν, τα νοίκια είναι σκληρά καρύδια, αντέχουν ακόμη. Έφυγε, μετά απο εικοσιπέντε χρόνια, από το προηγούμενο σπίτι γιατί ούτε ένα εικοσάρικο σκόντο δέχτηκαν να της κάνουν, να πληρώνει τουλάχιστον τη συμμετοχή της για τα χάπια της πίεσης. Μετακόμιση στα 86. Νέα ζωή αρχίζει ξανά. Για δυο μήνες ήταν σαν χαμένη στο νέο κουτί. Αλλού πατούσε, αλλού βρισκόταν, ήθελε το βράδι να πάει στο μπάνιο και πήγαινε στην ντουλάπα. Ήθελε να πατήσει το διακόπτη και έπιανε πόμολο. Πήγαινε να ανοίξει τη βρύση στην κουζίνα και άνοιγε το ψυγείο. Τρεις φορές λάθεψε και στο κρεβάτι, ευτυχώς είχε τοίχο δίπλα και την κράτησε όρθια. Το 2011 πλήρωσε τρεισήμισι χιλιάρικα σε νοίκια. Μπορούσε -βέβαια- να πάει να ζήσει σε τριάντα τετραγωνικά στον πρώτο ή σε κανένα δώμα αντί να ζητάει Βερσαλλίες στον τρίτο με εξηνταπέντε τετραγωνικά. Και σε γηροκομείο μπορούσε, βασίλισσα θα ήταν, αν δεν ντρεπόμασταν εμείς. Το σύνδρομο της Βίκης τις στοίχειωσε όλες όμως, νέες και γριές. Στα λούσα και στη χλίδα. Και γι αυτό ντρέπεται.
Πληρώνει ρεύμα, νερά, τηλέφωνο. Και κοινόχρηστα. Επιμένει να έχει ηλεκτρικό, τρεχούμενο νερό και να μιλάει μια στις τόσες με τις κόρες της και την αδερφή της. Να μιλάει, για να νιώθει ότι δεν είναι φάντασμα.
Δεν θα το πιστέψεις αλλά τρώει κιόλας. Έχει δοσοληψίες με τον χασάπη. Τον φούρναρη. Και με το μανάβη. Μια μέρα είδα να της κάνει ντελίβερι και ο μπακάλης της γειτονιάς. Τυρί, γάλα, ρύζι, αλεύρι, έναν πελτέ ντομάτας, μακαρόνια νούμερο 10, πιπέρι, ζάχαρη, δυο κουτάκια μπίρες. «Για τα εγγόνια» που θα ‘ρχόταν να τη δουν. Εκείνη πίνει ελληνικό, μέτριο. Αν ξεχάσει να πει στο μπακαλόπαιδο να φέρει καφέ, πίνει νερό σκέτο. Από τη βρύση και το ψυγείο, μισό μισό. Έχει και ψυγείο. Ένα Κελβινέιτορ σαράντα χρόνων, δεν το αλλάζει. Κανείς δεν της είπε ότι εδώ δεν είναι αρχαία Αίγυπτος, να θάβουν τους ανθρώπους με τα ηλεκτρικά τους μαζί. «Αφού δουλεύει παιδάκι μου, τι με πειράζει η απόψυξη;»
Τα πόδια τσακισμένα, η μέση τσακισμένη, δεν βγαίνει πια έξω, μόνο στο μπαλκόνι για να ρίξει λίγο νερό στις πέντε γλάστρες. Στις μεγάλες ζέστες πλένει και το μπαλκόνι, ξυπόλητη. Τότε μόνο τη βλέπω να ανατριχιάζει από ευχαρίστηση. Τότε που θυμάται τις παλιές μέρες, που έπλενε τη σκάλα στη μονοκατοικία όταν ο ήλιος έκαιγε και μετά έστρωνε τις κουρελούδες για να καθήσει με τις φίλες της, καρπούζι γλυκό, κρύο νερό, γέλια. Της είπα χίλιες φορές «απαγορεύεται να θυμάσαι, δεν σου κάνει καλό». Το είπα και στην κόρη της, «μίλα της, εσένα σ’ ακούει». Δεν μ’ ακούει καμιά τους. Επιμένει να μη ξεχνάει. Αδιόρθωτη. Δεν ντρέπεται να θυμάται, λέει.
Στις είκοσι του μήνα της έχουν περισσέψει σαράντα, άντε πενήντα ευρώ μέχρι να ξαναπληρωθεί. Από τις είκοσι και μετά δεν χρειάζεται τίποτε από ψώνια, «όχι παιδάκι μου, απ’ όλα έχω». Γιατί ξέρει πως λεφτά δεν θα της πάρουμε για ένα ψωρορύζι, λίγα μακαρόνια, μισό κιλό κιμά και τρία φρούτα. Και ντρέπεται. Κι άμα της γεμίσουμε κρυφά -τώρα που μπορούμε κι εμείς- ντουλάπι ή ψυγείο κλαίει. Και κοιτάει στο πάτωμα, εμάς όχι. Ούτε το ταβάνι μπορεί να κοιτάξει, το γαμημένο το αυχενικό την γονατίζει κάθε δεύτερη μέρα. Δεν έχει πια κόκαλα, μια στήλη από άλατα είναι. Η γυναίκα του Λωτ θα έσκαγε απ’ τη ζήλια της.
Χτες της είπαμε ότι πρέπει να πληρώσει τετραψήφιο στην εφορία. Χίλια ευρώ και λίγα κέρματα. Πώς είναι όταν ο γιατρός σου λέει «δεν έχω καλά νέα», έτσι και τώρα. Πρώτα της είπαμε να καθήσει. Δεν κατάλαβε. «Γιατί;» ρώτησε, «δεν έχω ζάλη σήμερα, αφού έπλυνα και τα στόρια, καλά είμαι».
Τώρα θα ντραπεί για τα καλά. Αυτή. Που δεν χρώσταγε ποτέ ούτε ώρα σε άλλους, ούτε φλιτζάνι ζάχαρη, ούτε σπυρί από ρύζι, όχι λεφτά.
Θα ντραπεί, όσο και ο άλλος που ανατριχιάζει και μόνο στην ιδέα ότι θα ξεφτιλιστεί αν μετακινείται με τραμ, με ΚΤΕΛ και τρένα, μαζί με όσους παίρνουν τρακόσια, πεντακόσια, εφτακόσια ή εκατό ευρώ.
Γι αυτό φροντίζουν να ξεφτιλίσουν πρώτα όλους τους άλλους, έναν έναν, μέρα με τη μέρα. Nα τους βάλουν να τρώγονται μεταξύ τους, να ξεφτιλίζονται σαν τις πουτάνες που τρώγονται για τον πελάτη, θαρρείς και δεν ξέρουν πως είτε τον πάρουν είτε όχι πάλι πουτάνες θα είναι. Εννιακόσια ευρώ σύνταξη και ένα στόμα και μιλάς, εμείς που είμαστε δυο με πεντακόσια τι να πούμε δηλαδή; Γι αυτό μας ξεφτιλίζουν έναν έναν, όλους, μέχρι τον τελευταίο. Για να είναι η δική τους ξεφτίλα μικρότερη. Η πρώτη και μοναδική φορά που ζητάνε κάτι λιγότερο, κάτι μικρότερο, κάτι ευτελέστερο. «Ξεφτιλισμένοι ναι, αλλά εσείς περισσότερο. Είτε το θέλετε μαλάκες, είτε όχι, εμείς πάντα θα είμαστε από πάνω. Πάντα. Επειδή εσείς μας βάλατε από πάνω. Ξεφτιλισμένοι μια εμείς, χίλιες εσείς. Μαλάκες, ε μαλάκες».
a/man/called/... 
Να εισαι καλά…
τα’πες όλα.
εξαιρετικό.
αληθινό και τραγικό μαζί !!!
Reblogged this on ΟΡΓΙΛΟΣ.
Αυτά είναι…
Αχ αυτές οι γιαγιάδες.
Τα ευρουλάκια από τα google ads θα τα δώσεις στην γιαγιά ή μήπως έχεις πρόβλημα από τα ευρώ που παράγουν οι υπόλοιποι μόνο;
Σιχαμένα, κακομαθημένα, νεοφιλελεύθερα τρολ. Όταν τσούζει τόσο πολύ η αλήθεια ενός κειμένου, το μόνο που μπορείτε είναι να προσπαθείτε να αποκαθηλώσετε το συγγραφέα, αποδίδοντάς του ταπεινά κίνητρα. Δεν είναι όλοι σαν τα μούτρα σας.
πάντως ψάχνω απο χτες να βρώ πού στην ευχή είναι αυτά τα google ads και τι ευρουλάκια γεννάνε. αν υποψιαστώ οτι κάποιοι θησαυρίζουν ερήμην μου και εις βάρος μου δεν θα ‘χω μούτρα να ξανα(υπο)γράψω τίποτε. ούτε καν μια ιδρυτική διακήρυξη
Τα ευρουλάκια θα τα πάρει η wordpress που βάζει τυχαία goggle ads στα μπλόγκια που κρίνει αυτή -ευτυχώς το κάνει σπάνια.
Μερικοί “γάτοι” καλύτερα να μασάνε παρά να μιλάνε, γιατί μου ξυνίζει το γάλα στο ψυγείο.
Είναι σε HOSTED platform. Στο wordpress.com. Όχι σε δικό του site. Άρα, τα ευρουλάκια που παράγουν τα google ads, τα παίρνει η wordpress.
Καμια άλλη νεοφίλ παπαριά έχεις να πεις;
@Dionisis Katranitsas Πού τα είδες τα add ons; Νεοφιλελεύθερα φαντάσματα είναι;
Reblogged this on Οξύ.
εξαιρετικός όπως πάντα.
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
Reblogged this on jasmine4arts.wordpress.com and commented:
Ένα εξαιρετικό κείμενο…
Και το χειρότερο είναι ότι υπάρχουν ανόητοι,που κοιτούν τον εαυτό τους στον καθρέφτη και θεωρούν ότι η κατάσταση έχει πλάκα.Και μπουρδολογούν,αγνοώντας την έννοια της ύβρεως,νομίζοντας ότι κάνουν τσουχτερό χιούμορ.Ε,ναι.Μαλάκες.
όντα ανώτερης ευφυίας. πιο όμορφοι κι απ τον καθρέφτη τους, πιο έξυπνοι κι απο το IQ τους. ε ναι, Μαλάκες
Εξαιρετικό. Πόσο κρίμα όμως που είναι αληθινό.
σπαραχτικό!
Ένα εύγε πέρασα μόνο να σου πω. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν περιττό.
η γραία σας ευχαριστεί όλους. χτες το βράδι που τα είπαμε στο τηλέφωνο κατάλαβα πως μόλις την είχε βιάσει ο Φωτόπουλος αλλά σήμερα είναι καλύτερα
Κλαυσίγελος. Σαν την κατάστασή μας…
http://xreokopimenoikairoi.wordpress.com/2012/07/16/skizontas/
Τουλάχιστον η δικιά μου έφυγε πριν κανένα μήνα, πριν προλάβει να τα ζήσει αυτά. Με 500€ σύνταξη βέβαια ο χρόνος που της απόμενε να τα ζήσει ήταν λίγος. Αλλά με αυτήν ήταν μεγάλος ο Θεός. Με τα τρολ της κοινωνίας μας ή είναι μικρός ή απλά μα έχει γραμμένους, στο χαρτί για την τελική γνωμοδότηση.
ΥΓ Ποια add ons;
σφαλιαρα για ολους μας. Μου αξιζει. σε ευχαριστω.
ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ!
Reblogged this on Χρεωκοπημένοι Καιροί and commented:
Αναδημοσιεύω ένα πολύ πικρό, αλλά και αληθινό κείμενο. Έχουμε καταντήσει να κάνουμε τους ηλικιωμένους να νιώθουν σαν βάρη της κοινωνίας και τους νέους να νιώθουν έξω από αυτή.
Μαλακες,…ε μαλακες……(ξερουν αυτοι ποιοι ειναι ,μην ταραζεστε,)…..Ολοι νοιωθουμε τα ιδια συναισθηματα με την πραγματικοτητα που ζουμε ,ακομα και αν δεν εχει ακομα χτυπησει την πορτα καποιων η φτωχεια,σιγουρα ολοι ξερουμε οτι δεν ειναι μακρυα πια…Και μια αλλη κοινωνια ,αρχιζει καπως ετσι,οταν τα μελη της κατα αρχην σεβονται τους γηραιοτερους….και δεν τους πετανε ενα ξεροκομματο σε μια βρωμικη γωνια.Ο σεβασμος αυτος ειναι που δειχνει τον πολιτισμο μας,μαζι με τον σεβασμο προς την φυση,τα ζωντανα του πλανητη.ο σεβασμςο ειναι που θα μαθει στους ανθρωπους πως να ζουν μαζι αρμονικα χωρις να κλεβουν ο ενας τον αλλο ,χωρις να σκοτωνουν ,να ασκουν βια ,να βασανιζουν τον συνανθρωπο.Οταν ε το καλο αρχισουμε σαν συνολο να φερομαστε ετσι,ισως αποχτησουμε ελπιδες για το μελλον..γιατι ετσι οπως σημερα ο καθενας κοιταει τον εαυτουλη του,αδιαφορει για το τι συμβαινει διπλα του,και δειχνει εμπιστοσυνη στους γνωστους ψευτες,δεν υπαρχει μελλον……μαλακες…ε.. μαλακες.
φτάνει πια η μιζέρια. το μέλλον υπάρχει και πάμε ολοταχώς να το συναντήσουμε
Η κατάσταση είναι στ’αλήθεια τραγική. Δεν ωφελεί όμως σε τίποτε να την κάνουμε ΜΕΛΟ και μάλιστα από εκείνα της δεκαετίας του ’60, με τον Ξανθόπουλο και τις χαροκαμένες μάνες. Φτάνει πια αυτή η μιζέρια….To μόνο που έχει απομείνει στους Έλληνες είναι η αξιοπρέπεια, και νομίζω ότι η γηραιά κυρία την έχει και με το παραπάνω και είναι άδικο να της την αφαιρούν απόψεις σαν αυτές πιό πάνω.
ελάτε να της το πείτε ο ίδιος. θα χαρεί πολύ να σας ακούσει. για μεγαλύτερη ανακούφιση φέρτε της κι ένα αρθράκι του Πάσχου
με συναρπάζει δε ιδιαίτερα η κοσμοθεωρία οτι την αξιοπρέπεια τους την αφαιρούν “απόψεις σαν αυτές πιο πάνω”. κανείς άλλος δεν τους την βίασε, οι απόψεις την σοδόμισαν. αυτή η νοοτροπία ειναι τραγική, πιο τραγική κι απ την “κατάσταση”
Ούτε η δική μου “κοσμοθεωρία” αλλά ούτε και οι “απόψεις σαν αυτές πιό πάνω” είναι θέσφατα.
Η γηραιά κυρία δεν έχει παύσει να είναι αξιοπρεπής επειδή δυσκολεύεται οικονομικά, η αξιοπρέπεια δεν είναι συνάρτηση της οικονομικής κατάστασης -αλίμονο αν ήταν- . Πιστεύω ότι αν ρωτούσαμε την ίδια θα μας έλεγε με αγανάκτηση ότι δεν επιτρέπει σε κανένα να αμφισβητεί την αξιοπρέπειά της!
κανείς δεν μίλησε για θέσφατα. την αλήθεια άλλωστε την κατέχουν μόνον οι “εκλεκτοί”. είπα οτι οι πολιτικές και η εφαρμογή τους εξαθλιώνουν τους ανθρώπους, όχι οι απόψεις που διατυπώνει καθένας εδώ μέσα.
χαίρομαι που έχετε ακόμη πίστη στα too good to be true. οι απλήρωτοι λογαριασμοί, τα άδεια ψυγεία και άλλα που δεν θέλω να αναφέρω γιατι θα γίνω πιο μελό κι απ την Ελένη Ζαφειρίου δεν έχουν -δυστυχώς, δυστυχέστατα- λήμμα “αξιοπρέπεια” στα λεξικά τους
Να μη «λαϊκίζουμε» με τις φτωχές γιαγιάδες, να μη «λαϊκίζουμε» με αυτούς που αυτοκτονούν, να μη «λαϊκίζουμε» με την εξαθλίωση, την κατάργηση της δημόσιας Υγείας και αύριο της Παιδείας, να μη «λαϊκίζουμε» με αυτούς που τρώνε από τα σκουπίδια, να μη «λαϊκίζουμε» με τον «αριστερό» Κουβέλη, να μη «λαϊκίζουμε» με τα χαρισμένα δισ. στις Τράπεζες, να μη «λαϊκίζουμε» με τη διαφθορά, να μη «λαϊκίζουμε» με τα στραβά μάτια που γίνονται στη φοροδιαφυγή των μεγαλοεργολάβων, να μη «λαϊκίζουμε» με την παράνομη λειτουργία των τηλεοπτικών σταθμών, να μη «λαϊκίζουμε» με τα προνόμια των βουλευτών και τα ειδικά μισθολόγια των εκλεκτών λειτουργών, να μη «λαϊκίζουμε» με την ατιμωρησία των σκανδάλων, της Siemens, του Τσουκάτου, του Βουλγαράκη, να μη «λαϊκίζουμε» με τα νεοφιλελεύθερα λαμόγια που ονειρεύονται να πληρώνουν 200 ευρώ μηνιάτικο στους εργάτες τους.
Με το μπαρδόν, αλλά «λαϊκίζω». Σάλτα και πηδηχτείτε ρε κι αφήστε μας στον πόνο μας. Υπέροχο το κείμενο ΚΚΜοίρη. Συνέχισε να «λαϊκίζεις» όσο αντέξεις.
γιατί τρομάζεις τον κόσμο βρε ευφάνταστε περιγράφοντας ανύπαρκτες καταστάσεις;
Συγγνώμη, παρασύρθηκα. Νόμισα ότι είχαμε άλλη κυβέρνηση κι έκανα αντιπολίτευση.
δεν πειράζει. ξαναρίχτα