Όσο περνά -όπως περνά- ο καιρός, νομίζω ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι είναι πια σκεπασμένοι με φολίδες απ’ την κορφή ως τα νύχια, ούτε δέρμα, ούτε ιδρώτας, ούτε μάτια, τίποτε. Μια ψευτοπανοπλία, ένα δονκιχωτικό αλουμινόχαρτο, μια ξεθωριασμένη επιγραφή στα κάγκελα -έξω απ’ το απεριποίητο κλουβί- «κοιτάτε-μην αγγίζετε». Κι ακόμη χειρότερα, «do not feed».  Όχι, δεν λέει «the animals» μετά. Ποια κατσαρίδα τολμά να παραστήσει το αγρίμι;

Ελπίζω να μην είναι μεταδοτικό. Μη ξυπνήσουμε όλοι ένα πρωί Γκρέγκορ Σάμσα. Δεν είναι η ζωή ορός, για να τον θωρείς να στάζει, ανήμπορος, ανάσκελα…

ƪ