δυο συγχωνευμένες ιστορίες

Χωρίς Οικογένεια

Ένας κακός και μύωπας λαθροκυνηγός σκότωσε μια νύχτα, με πανσέληνο στο Instagram, τη μαμά του Μπάμπι με μια Bennelli-Rassaello, περνώντας την για φραγκόκοτα. Της άνοιξε μια τεράστια τρύπα στο κεφάλι, ίσα με μια ομπρέλα θαλάσσης. Ο Μπάμπι είπε «δεν πειράζει, θα ζήσω με τον μπαμπά μου». Ο μπαμπάς του όμως είχε άλλα σχέδια -αφού δεν του ‘δινε χάπια ο ΕΟΠΥΥ για να γλιτώσει την κατάθλιψη- και στα σαράντα της γυναίκας του έφτιαξε μια πολύ ωραία θηλιά σταυρόκομπο και κρεμάστηκε πάρα πολύ απελπισμένος και πικραμένος από μια ροδακινιά. Ο Μπάμπι είπε «thats life, δε γαμείς, θα ζήσω με το θείο μου». Η θεία του όμως είχε -κι αυτή- άλλα σχέδια και κάρφωσε του άντρα της ένα μαχαίρι ίσα με τριανταπέντε πόντους στο πάγκρεας γιατί είχε υπόνοιες (δικαίως) πως την απατούσε παρά φύση και κατά φύση με την οχιά τη μακαρίτισσα την αδερφή της. Ο Μπάμπι είπε με μάτι που γυάλιζε «θείτσα, τα δυο μας τώρα» και η θείτσα έπεσε στα ψυχοφάρμακα -αφού της έδινε χάπια με το ντουρβά ο ΕΟΠΥΥτζής της γειτονιάς που την γούσταρε- γιατί ήξερε κι απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη τι κουμάσι είναι ο Μπάμπι…

Εφιάλτης στο δρόμο με τα ροδάκινα

Ο κακός και μύωπας λαθροκυνηγός που είχε σκοτώσει εξ αμελείας τη μαμά του Μπάμπι σε μιαν άλλη ιστορία, μόλις έμαθε το φριχτό τέλος που περίμενε τη θεία του ορφανού, δεν άντεξε τις τύψεις και κρεμάστηκε -κι αυτός- από μια ροδακινιά. Δυο μέρες μετά κρεμάστηκε σε μια γειτόνισσα ροδακινιά και η αγαπημένη πιστή  του καραμπίνα Bennelli-Rassaello που ήταν αδύνατον να ζήσει χωρίς το γκαβό αφεντικό της.

Εκείνη τη χρονιά, οι παραγωγοί ροδάκινων απελπισμένοι πλέον από τα νέα αυτά παράξενα φρούτα που βρίσκαν κάθε τρεις και λίγο πάνω στα ωραία δέντρα τους, αποφάσισαν να αλλάξουν επάγγελμα και να ανοίξουν «αγοράζω χρυσό». Ο πρώτος τους πελάτης ήταν το μαλακισμένο ο Μπάμπι που κουβάλησε τα χρυσά δόντια απ’ όλο του το σόι, τα γιορντάνια της μάνας του, το συλλεκτικό ρόλεξ «Άθενς 1896» του θειού του και τον μεγαλόσταυρο της θείτσας του. Ο μπαμπάς του όχι ρολόι, όχι καδένες, όχι χρυσό, στον ήλιο μοίρα δεν είχε.

Γι’ αυτόν τον μπαμπά καμιά ιστορία δεν γράφτηκε. Ούτε συγχωνεύτηκε. Την κλείσαν πριν καν ανοίξει.

≈  ≈ ≈

3 thoughts on “δυο συγχωνευμένες ιστορίες

  1. Ω , Θεέ μου !
    Φίλε μου , αφήστε τις “συγχωνεύσεις” και ανοίξτε το κλιματιστικό …
    … πάση θυσία …

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s