Μετράω μια μια τις βδομάδες, τις μέρες, μέχρι να ξανασυναντηθώ με τις γυναίκες της διπλανής ξαπλώστρας. Όλοι μας ένα χειμώνα μεγαλύτεροι. Mπορεί και σοφότεροι.

Θα ‘χουν κάμποσες ιστορίες να διηγηθούν τα ξεσαλωμένα μυαλά μας. Τα σώματα έχουν πάψει από καιρό να φλυαρούν. Όση σάρκα προσθέτουν πάνω τους, τόσες παραπανίσιες, αχρείαστες κουβέντες αφήνουν πίσω. Ένα κι ένα δυό. Καθαρά πράματα.

….