Μεγάλη πόρτα θα διαβείς, Σεπτέμβρη θα συναντήσεις. Στο κρεβάτι, ντυμένον καλοκαιρινά, να παριστάνει κάτι που δεν είναι. Έφαγε το θέρος -αυτό που άργησες να πας να βρεις- και πάει να σε ξεγελάσει, με χαμόγελο που κάνει τις νύχτες να ανατριχιάζουν.
Γιατί Ιούλιε δεν έχεις πια τόσο μεγάλες μέρες;
….
a/man/called/... 
Φέξε μου και γλίστρησα -χωρίς πλάκα,χωρίς καμιά διάθεση για πλάκα,μόνο μια μεγάλη απορία και πολλή συμπάθεια.
και απορίες λύνουμε
Απάντησε ο Ιούλιος ;
Αν παρ’ ελπίδα, δώσει απάντηση, πες κι εμένα… Μ’ ενδιαφέρει…
Reblogged this on vequinox.