Παιδιά, σπίτι, σύζυγος, δουλειά αλλά δεν είναι η Μαίρη Παναγιωταρά. Yπάρχουν ακόμη ανάμεσά μας -ή εμείς ανάμεσά τους- αλλά αυτή δεν είναι. Δεν φτιάχνει καφέ στο αφεντικό, δεν της πιάνει τον κώλο -όχι κυριολεκτικά, μεταφορικά έχει γεμίσει μελανιές-, τα παιδιά μεγάλωσαν και δεν χρειάζονται διάβασμα (αλλά θα είναι ο Τράβις Μπικλ τους για καιρό ακόμη), τα πιάτα μπαίνουν στο πλυντήριο και μόνο τα φλυτζάνια του καφέ πλένονται στο χέρι,  ο νους του άντρα στο σπίτι όλο και πιο σπάνια «είναι στο κακό» και δεν βρίσκω τίποτε παράξενο, τραγικό ή έστω πικρό σε αυτό μετά από είκοσι και εικοσιπέντε χρόνια, για σιδέρωμα και καθάρισμα (γενική) δεν βάζει έγνοια αφού μια και δυο φορές την εβδομάδα θα έρθει η ευγενική και έμπιστη κυρία που τα φροντίζει αυτά, για πλυντήριο δεν παίρνω όρκο αφού κανείς μας δεν θέλει να βλέπει κάποιον τρίτο να βγάζει τα άπλυτά του στη φόρα από το καλάθι στον 9κιλο κάδο και ίσως χειρίζεται μόνη της το λεπτό αυτό θέμα με τα άσπρα και τα χρωματιστά και τα μαύρα που είναι μια φλύαρη κατηγορία από μόνα τους, ενδιάμεσα της διαδρομής δουλειά-σπίτι ανεφοδιάζει τους γέροντες -αν υπάρχουν ακόμη- με φάρμακα, ένα γλυκό και λίγο χρόνο (can’t buy time αλλά πώς τους το λες αυτό), κάποιες φορές επιτρέπει στον εαυτό της να νιώσει ράκος ένα πεντάλεπτο την μέρα που κι αυτό το κρύβει με τρόπο που τρομάζει, μακιγιάρεται προσεκτικά απ’ έξω και όσο περνάει ο καιρός οι σοβάδες καταρρέουν από μέσα -ούτε λόγος για μερεμέτια και βαψίματα-, προσέχει το σώμα της και γαμάει την ψυχή της, εξολοθρεύει όσες άσπρες και γκρι τρίχες ξεμυτίσουν από τα χαρακώματα των -άντα, δεν αγαπάει τις ρυτίδες της και πιστεύει πως όσοι λένε οτι τις λατρεύουν είναι μεγάλοι ψεύτες και θέλουν εν κατακλείδι να της πιάσουνε τον κώλο, ίσως κάποιες στιγμές της έρχεται να κάνει φονικό αλλά έχει MSc και PhD στο self-restraint.

Κι όταν οι άλλοι θα παν να κοιμηθούν κανονικά, κάποια νύχτα μπορεί να ανάψει ένα τσιγάρο για τρία-τέσσερα λεπτά καταδικά της, με το κεφάλι γερμένο πίσω και μάτια κλειστά. Δεν την ξέρω και δεν ισχυρίζομαι πως έχει ή δεν έχει και δεύτερη και τρίτη ζωή (ίσως σπέσιαλ, ίσως καταπληκτική, ίσως δείγμα τυπικό/ίσως όχι) αλλά αυτά τα λίγα λεπτά με την κάφτρα να καίει επικίνδυνα δίπλα στα γυμνά πόδια της και στην γυμνή κοιλιά της σκέφτομαι -εγώ, ο παρείσακτος- πως μπορεί και να είναι η κρυφή ζωή της ερήμην όλων, μα όλων, των άλλων.