Θα πάμε σε όλες τις συναυλίες όσων αγαπάμε, μαζί. Θα μου στέλνεις κρυφά εικόνες όσην ώρα ακούγεται το αγαπημένο σου ρεφρέν, στο Viber. Θα σου στέλνω μηνύματα και φωτογραφίες την ώρα του encore, στο WhatsApp. Θα σε δω, όταν φεύγω, στα κλεφτά στο Telegram. Θα πεις ψιθυριστά «καληνύχτα», για να μην σε ακούσει, στο Messenger. Mετά θα μένουμε ξάγρυπνοι σε αληθινά μαξιλάρια. Μέχρι να διαβάσεις «καλημέρα» στο Signal. Tην μέρα που θα πεθάνει η μπαταρία, θα τελειώσει η μουσική και θα χαθούμε.

Ήταν, λένε οι διαβασμένοι και όσοι γκουγκλάρουν, ο Thomas Wolfe αυτός που έγραψε «We are the sum of all our parts». Τα ίδια πάνω-κάτω γράψαν κι άλλοι δέκα, είκοσι, εκατό. Δεν έχω αντοχές να ψάχνω κι αυτούς.

Δεν είμαι ούτε καν ένα ξέφτι, ούτε μια κλωστή τόσο δα μικρή από την τσέπη του πιο ταλαιπωρημένου παντελονιού του αλλά θα ‘θελα -μη με ρωτάς γιατί, ιδέα δεν έχω- να τoν ρωτήσω από κοντά (ελπίζοντας να μην τον συναντήσω σύντομα, κανείς δεν ξέρει όμως τι μπορεί να του συμβεί την επόμενη κιόλας στιγμή) «με τα parts κουτσά-στραβά κάτι φτιάχνεται, με τα apart μπορείς να μου πεις τι κάνουμε;».