Yπάρχει ένα αξιοσέβαστο παρασκήνιο γύρω από αυτό. Δεν ξέρω αν όντως ήταν απολειφάδι απ’ το L’Étranger του Καμύ, αποκύημα μετεφηβικής φαντασίας του Σμιθ ή απλά το πρώτο τραγούδι των Κιουρ, πάντως ο μπαμπάς του δεν το πέρασε από τεστ πολιτικής ορθότητας όταν γεννήθηκε. Με όσα ακολούθησαν στον Πόλεμο του Κόλπου και ειδικά μετά την 11/9, έτρεξε στο ληξιαρχείο με την αίτηση αλλαγής του ονόματός του σαν έτοιμη και υπογεγραμμένη από καιρό. Στην αρχή ζήτησε με στόμφο «θέλω να με φωνάζετε Kissing an Arab» κι όταν ξαναβγαίνοντας στον κόσμο είδε πως το πρόβλημα δεν ήταν μόνο το όνομα αλλά και το επώνυμο, μη σου πω κι ο κόσμος που δεν θα ξαναήταν ποτέ πια ο ίδιος, ξαναμπήκε με φούρια στο γραφείο του ληξίαρχου λέγοντάς του «γράψε λάθος και γράψε Kissing Another στην καινούρια ταυτότητα».
Εγώ το πήρα απόφαση, σαν γινάτι, από καιρό. Όχι όνομα, όχι επώνυμο, όχι πρόσωπο ν΄ αλλάξει στον καλύτερο πλαστικό του σύμπαντος, Killing an Arab το γνώρισα στα δεκαεννιά μου, ως τέτοιο θα το θυμάμαι πάντα. Τα όσα ακολούθησαν μέχρι σήμερα που γκρίζαρα, αφορούν τον κόσμο και τους Obama, Osama και κάθε λογής Meursault που ζουν πάνω του. Αυτό κι εμένα όχι. Eίπαμε, γινάτι…staring at the sun, staring at the sea..πυροβολώντας με άσφαιρες λέξεις τους ανύποπτους περαστικούς, ως εκεί που πάει…
a/man/called/... 
Αν ο Καμύ ζούσε θα ξανάγραφε τον Ξένο με ήρωα το τραγούδι.Αλλά εσείς,ως διαθέτων γκαρσονιέρα όπου συναντάτε φίλους για μπύρες και ως επιστολογράφος προς διάφορες Ντέμπι,δεν θα γίνετε ποτέ ο Μερσώ του βλόγιν.
(Οσάμα είπατε;Θυμίστε μου λίγο τον σκοπό…)
είναι καλό ή κακό το να μη γίνω ; και τι να κάνω δηλαδή ; ούτε καν για την πανούκλα εμβολιάστηκα, περιμένοντας να μολυνθώ
(ζητάτε απο μένα τον μόνιμα off key να δώσει ρυθμό; )
Ατιμη μπιστόλη…
δεν μου αρέσει να είμαι ο μπιστολέρο αλλά κανείς σκηνοθέτης δεν μου δίνει το ρόλο του καλού που σώζει το κορίτσι
ανέκαθεν είχα την απορία αν το κορίτσι θέλει πράγματι να σωθεί
ναι, για να τελειώσει η ταινία, δεν θα φάμε τα νιάτα μας βλέποντας μόνο αυτήν
εχμ.. ώστε να βλέπουμε μόνο ταινίες που τρώγονται;
edible movies….καλό…
Παρακαλώ μην πυροβολείτε ! Παραδίνομαι (στις λέξεις σας) 🙂
μη τις φοβάστε, γαβγίζουν, δεν δαγκώνουν
Τους υποψιασμένους περαστικούς δηλαδή, ας τους φάει το μαύρο χώμα, ε;
δεν έχετε ανάγκη εσείς απο σφαίρες, είστε -ως παράσημο το λέω- στην κατηγορία των ωραίων διάτρητων ανθρώπων
Μην το λέτε. Ξεμένω συχνά από σφαίρες.
Πάντως να ξέρετε, είναι κάτι λέξεις ώρες-ώρες, που μπορούν να έχουν διαμπερή επίδραση πάνω στις διάτρητες φυσιογνωμίες. 😉