Αυτό θα έπρεπε να είναι η ενδέκατη εντολή ή εν πάση περιπτώσει ένα είδος ευαγγέλιου τσέπης για κάθε έναν -σαν και μένα καλή ώρα- που νομίζει πως περιμαζεύοντας απ’ το δρόμο αδέσποτες σκέψεις κάνει κάτι πολύ σοβαρό, αντίστοιχο του να κάνει κι ο Παναής καΐκι δηλαδή.
Αδέσποτες, όπως το λέω. Από κείνες που σε κοιτάζουν με μάτια δήθεν θλιμμένα κουνώντας περαδώθε την ουρά τους, σα να σου λένε «γράψε μας κάπου, να μείνουμε σε ένα χαρτί, σε ένα word, σε ένα ποστ, σε έναν κάδο απορριμμάτων έστω, αλλά γράψε μας, να μας δει κάποιος». Ή από τις άλλες που σαν τις βάλεις σε μια σειρά, με το που θα σκεφτείς να τις πλησιάσεις δηλαδή, δαγκώνουν άσχημα κι ας νομίζεις πως γνωρίζεστε καλά. Είτε μία είτε εκατόν μία, μείνε μακριά τους, δεν είναι ντίσνεϊ η ζωή.
Το καλύτερο που έχεις να κάνεις μ’ αυτές είναι να τους γυρίσεις την πλάτη επιδεικτικά. Λέγοντάς τους, με τον τρόπο σου, καθήστε εκεί μέσα που κάθεστε, αν καθενός το μυαλό έτρεχε δεξιά κι αριστερά γυρεύοντας αδέσποτες σκέψεις για να τις περάσει κολάρο και λουρί, όλα τα ωραία ανείπωτα στον κόσμο αυτό θα είχαν χαθεί.
Ε λοιπόν κόσμος χωρίς ανείπωτα δεν γίνεται να υπάρξει. Απ’ αυτά τρέφεται, μ’ αυτά μεγαλώνει, μ’ αυτά ζευγαρώνει, μ’ αυτά πεθαίνει, παίρνοντάς τα μαζί του. Όσο περνάνε τα χρόνια καταλαβαίνω πως οι άνθρωποι ανοιχτά βιβλία είναι αβάσταχτα βαρετοί.
————–
a/man/called/... 
Ευτυχώς δεν ανέφερες τη λέξη “φόλα” σε αυτό το ποστ.
νεξτ τάιμ
Ευτυχώς δεν ανέφερες τη λέξη “στείρωση” σε αυτό το ποστ.
δεν μπορώ να τα προλάβω όλα, νεξτ ντογκ
(ώπα, ώπα)
χτες στην επιστροφή άκουγα Μακρόπουλο στο ραδιόφωνο, έχασα όλες τις κλήσεις της, “επιτέλους έγινες άνθρωπος” μου είπε όταν προσπάθησα να απολογηθώ
“γλυκιά μου, μη χαθείς”, της είπε. μα δεν το εννοούσε.
Όταν τα ανείπωτα ειπωθούν, γίνονται τραγικά συγκεκριμένα… you have the right to remain silent, κατά συνέπεια ότι, πεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου. Η σιωπή μπορεί να μας προστατεύει κάποιες φορές, αλλά δεν μας ικανοποιεί πάντα.
υ.γ: το ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να τους βαριόμαστε, το πιστεύω. (Αν και διαφωνώ ότι αυτό είναι δικό τους μειονέκτημα.) Αλλά πιστεύετε πραγματικά πως υπάρχουν άνθρωποι ανοιχτά βιβλία?
δεν είναι η σιωπή το ζητούμενο, η απόδοση της οφειλόμενης τιμής στα ανείπωτα είναι
υ.γ. όχι απλώς ανοιχτά, μπεστ σέλερ κιόλας
ο.κ., θα τηρήσω ένα λεπτό σιγής…
Δεν ξέρω τι να σας πω. Όταν λείπετε μέρες, χάνω τη φόρμα μου μ’ εσάς.
Αφήστε που τρέμω μη γίνω ανοιχτό βιβλίο (τώρα που το σκέφτομαι, δεν ξέρω μήπως είμαι ήδη – πωωωω, μα κάτι ιδέες που πάτε και μου βάζετε…).
Επικαλούμαι τιν 5η τροπολογία.
Επίτιμε, όποιαν κι αν επικαλεστείτε, είτε σιωπήσετε, είτε μιλήσετε, ερήμην θα καταδικαστείτε με αυτό το “τιν”
Πιστέψτε με. Μερικές Μιράντες, ακόμα κι αν γίνουν ανοιχτά βιβλία, καταφέρνουν (ή τουλάχιστον προσπαθούν με νύχια και με δόντια) να σας κρατήσουν το ενδιαφέρον ζωντανό.
Άσχετο, αλλά ίσως όχι και τόσο…
Ελπίζω τουλάχιστον…
Το τελικό πόρισμα θα ανήκει φυσικά σε εσάς.
Τα σέβη μου, κύριε Κ.Κ.Μοίρη.
σας πιστεύω αλλά το θέμα είναι πως όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο περισσότερο η πρεσβυωπία είναι εχθρός της ανάγνωσης
μετά έχει σειρά η Braille…
αυτό φοβάμαι
τα σέβη μου Theorema
Εmmy, μπορείτε πάντα να ζητήσετε συνδρομή δικηγόρου. Μερικοί κυκλοφορούν ανάμεσά μας.
Riski , φαντάζομαι τι θα γίνει αν λείψω όσο ο Thas. Oύτε που θα θυμάστε πού καταχωνιάσατε τη φόρμα..
Εντάξει μωρέ… Τελικά, όπως κι αν έρχονται τα πράγματα, όλο και κάτι βρίσκω και ρίχνω πάνω μου… 😀
ωραίο, σαν το blues της χαμένης φόρμας ήταν αυτό…
Καλέ τι μου λέτε; Μπράιγ στα πενήντα;
Τι να πούμε κι εμείς οι βαριά μύωπες;
(ποντάρω σε σας, ξέρω πως δεν θα με απογοητεύσετε με τίποτε… μια χαρά θα διαβάζετε για τα επόμενα είκοσι χρόνια τουλάχιστον! Τόσο μου φτάνει).
ας είμεθα ειλικρινείς, υπάρχουν επίλεκτα μέλη της ράτσας μας που καταφεύγουν στην Braille δια βίου, συγγνώμη αν σας απογοήτευσα 😉
Αγαπητέ κύριε ΚΚΜ, πρέπει να υπάρχουν ανείπωτα, βλέπετε δεν είμαστε σημεία του καρτεσιανού για να παίρνουμε συνέχεια θέση ως γεωμετρικοί τόποι.
Βέβαια από τη στιγμή που κάποιος μπαίνει στο παιχνίδι με τα ανείπωτα, πρέπει να έχει γερό στομάχι και πολύ καλό νευρικό σύστημα , αυτό από μόνο του είναι καταπληκτικό
ΥΓ Μα Μακρόπουλο… Μακρόπουλο .. εσείς …!!!! -:)) Καλή σας μέρα
περισσότερο ήθελα να δώσω έμφαση στα “άγραφα”, τα απλωμένα σεντόνια ή εσώρουχα στη μούρη των γειτόνων, κατά τα άλλα ο,τι προαιρείται έκαστος
(εντάξει, δεν είπαμε και Βαζαίος-Γιαννούλης..)
Ο αισθητισμός σας,σαν δεύτερο δέρμα,σας ακολουθεί ακόμα και στις λαϊκές επιλογές σας.Είναι γνωστό ότι ο Μακρόπουλος κάνει μακράν τις καλύτερες “κυνικές” ενορχηστρώσεις.
…
περνάτε κρίση κύριε
Αυτό το “τιν” έπρεπε να σας βάλει σε υποψίες.
δεν μας φτάναν τα έτερα άγχη μας, να ‘χουμε και τις υποψίες απο πάνω
Ποιος Βαζαίος και ποιο Γιαννούλης… ακούστε αυτό
και μετά ας βοηθήσουμε την αισθητική μας να αυτοκτονήσει ελεύθερα -:))
σαν το Μένγκελε φέρεστε ώρες ώρες ))
-:))
…
να, αυτά τα σχόλια με κάνουν να μη ξέρω τι να πω μετά
Μ’ αρέσει η αξιωματική λογική σας. Άλλωστε πού να προλάβεις να γράψεις όλα αυτά που σκέφτεσαι. Problem solved!
έτσι ακριβώς, χώρια που μπορεί να τα διαβάσει και κανείς ))
Μου θυμήσατε όσα έμειναν εντός λόγω χρόνου και που τελικά βοηθούν να μην υπάρχει το κενό.
(γιατί κάνατε παρατήρηση στον επίτιμο; θα σας μαλώσω)
ο,τι θυμάται κανείς καλό είναι, από μια εποχή και μετά το αλτζχάιμερ είναι αμείλικτο
(κανείς δεν αντιμιλούσε στον μητσοτάκη και είδαμε πού κατέληξε, για το καλό του το κάνω)