Μπερδεύω Rhone, Kαρδαμύλη, αστέρια, μεσάνυχτα, κουβέντες που τις ρουφάει ο θόρυβος απ΄τις ράγες, το ποτάμι ή το κύμα, δεκαοχτώ χρόνια μετά. Είναι να μη μπερδεύεις; Στο βάθος δεν ακούγεται το Goldberg Variation Number 25 του Bach, τίποτε δεν ακούγεται. Mόνο ο αναπτήρας και η κάφτρα. H Julie φορά κάτι-σαν-κορσέ κάτω απ’ το μπλε φόρεμα, ντάλα καλοκαίρι. Φάρδυνε. Το μέσα της στένεψε.
O άλλος απλά μεγάλωσε αλλά η επιλεκτική αδικία των ρυτίδων είναι απέθαντη.
Sunset, sunrise, midnight. Σαν vampire story. Μα αληθινή.
Σε κοιτάζω την ώρα που ρίχνεις το αβγό μέσα στον κιμά, φάρδυνες κι εσύ. Σε ρωτάω αν θυμάσαι κάτι, έστω μια σκηνή απ΄τη Βιέννη, εκεί που τους πρωτοείδαμε μαζί.
Σκουπίζεις με το μανίκι μια σταγόνα ιδρώτα στο μέτωπο, που ‘βαλε στόχο να πέσει πάνω στο μουσκεμένο ψωμί. Aπαντάς χωρίς καν να γυρίσεις να με δεις -δεν σε αδικώ, στένεψε πια το βλέμμα σου- too 1995, it means nothing to me.
Μπορεί να λες ψέμματα. Μπορεί και όχι.
——
(προσεχώς στόρυ)
——
a/man/called/... 
Αφήνετε πολλά μέτωπα ανοιχτά.
(Μεταξύ μας Καρδαμύλη,ράγες και ποτάμι είναι έννοιες ασύμβατες.)
για ένα μέτωπο ζούμε όλοι
(αυτά τα περί ασύμβατων να πάτε να τα πείτε στον Linklater)
Καλά,αυτός θεωρεί την Καρδαμύλη νησί.
εδώ οι άλλοι μπλέξαν τσεχία και τσετσενία
χειροτερο απο το να μη θυμαται το να μη σημαινει πια τιποτα
για τους κεφτέδες όμως μια χαρά θυμάται τα υλικά
ας μου φτιαχνανε εμενα κεφτεδες και ας ξεχναγανε και ολοκληρο το imdb
@7simetra, όλο παράπονα κι εσύ
Περιμένω να δω τα μέτωπα να κλείνουν αγαπητέ. Δεν είναι καιρός για ανοιχτά μέτωπα.
για ένα μέτωπο ζούμε όλοι, ανατολικό, δυτικό, δεν έχει σημασία..