Χτες βράδυ χασμουριόμασταν βλέποντας τον ζουμπά τον  Ίθαν Χαντ και βάλαμε τη «Λάμψη». Δέκατη πέμπτη φορά και ξανανατρίχιασα -κάποιες στιγμές- με τον παλαβό. Σήμερα το πρωί ο δρόμος μου ήταν έξω από σχολείο, πάγωσα βλέποντας την αυλή να γεμίζει. Τριανταέξη χρόνια πέρασαν και πάλι το τιμόνι κόντεψε να μου φύγει απ΄ τα χέρια, έφυγα στο πεζοδρόμιο (έχουμε πολλα χαμηλά πεζοδρόμια σ’ αυτή την άσχημη πόλη μα ούτε ένα ενδιαφέρον πάρκο για να χαθείς στα σωθικά του), μια γριά -που δεν είχε σαπίσει ακόμη- γλίτωσε στο τσαφ. Μετά αντί να με καταραστεί, γελούσε σα σεληνιασμένη κουνώντας πέρα-δώθε τα χέρια της, ευτυχώς ντυμένη. Ήταν που ήταν τρομαχτικές οι γριές, τις αποτελειώσαν με τις συντάξεις. Οι τρίχες μου ακόμη αρνούνται να ηρεμήσουν, πρέπει να χαράξω διαδρομές που δεν περνάνε έξω από σχολεία.

Είδα την ευγενική καθαρίστρια στον διάδρομο. Σήμερα σφουγγάριζε μόνη. Ρώτησα -από ενδιαφέρον- τι κάνουν τα χαριτωμένα κοριτσάκια της. Είπε ότι σήμερα έχουν αγιασμό στο σχολείο. Σκέφτηκα «καλύτερα τσεκούρι». Από μέσα μου. Της είπα «χαιρετισμούς στον Ντέλμπερτ», δεν ξέρω πως μου ‘ρθε, λάθος κοινωνικότητα. Αν κρίνω από το απελπισμένο βλέμμα της, μάλλον πρέπει να ψάχνουμε καινούρια καθαρίστρια από αύριο.

Πηγαίνοντας προς το ασανσέρ, είδα πως ήταν σταματημένο στο 2.  Εκεί που δεν ζει κανείς. Τώρα που το ξανασκέφτομαι και το 237 στον δεύτερο ήταν. Κάποιος, θυμάμαι, μου εκμυστηρεύθηκε ότι ο παπάς στο μοναστήρι στο βουνό κάνει καλούς και εγγυημένους -για τρία χρόνια- εξορκισμούς. Ποιος κάθεται όμως να ψάχνει κίτρινο σκαραβαίο για να φτάσει ως εκεί πάνω. Με κορεάτικο χιλιάρι δε νομίζω να γίνεται σωστή δουλειά.

Να ορίσω μια συνέλευση οικοδομής για το Σάββατο το απόγευμα. Τα μάρμαρα στους διαδρόμους είναι πολύ βαρετά και πολύ μικροαστικά πλέον. Τύπωσα και θα τους δείξω τη μοκέτα του Overlook. Εύχομαι να τους πείσω να αναβαθμισθούμε.

Ελπίζω όταν γυρίσω σπίτι κατά τις έξη να λείπει η -πολύ πιο όμορφη- Γουέντι μου. Ο Ντάνι είπε ότι θα πάει για sreeb με τον Τόνι. Eυκαιρία να μπορέσω να γράψω μισό κεφάλαιο ανενόχλητος. Μια παράγραφο, έστω. Δέκα λέξεις. Πέντε. Τσάμπα ρεύμα καίει ο καταψύκτης.

Κάπου είχα κρυμμένο ένα μπαλάκι του τένις.    Ίσως να’ταν και του μπέιζμπολ.  Ντουβάρια υπάρχουν.

 

#