Οι καθρέφτες είναι αμείλικτοι. Το ίδιο και τα περυσινά μαγιώ. Δεν ξέρεις ποιο από τα δυο να πρωτομισήσεις. Ο χειμώνας, βλέπεις, μου έπεσε βαρύς. Τρομοκρατήθηκα, ήπια, έφαγα, ξάπλωσα, κάπνισα, σαν να μην υπήρχε αύριο. Είχα σχεδόν πεισθεί μετά το Καστελόριζο πως άλλο καλοκαίρι δεν θα υπάρξει, πως εκείνο του 2010 ήταν το τελευταίο, τα χρόνια που θα ακολουθούσαν θα είχαμε μήνες που θα τους λέγαν Ιούνιο, Ιούλιο, Αύγουστο και θα ‘ταν απλώς πιο ζεστοί από τους προηγούμενους και τους επόμενους. Ζεστοί και άδειοι.
Έσφαλα. Συνηθισμένο.
Τώρα ονειρεύομαι απογεύματα στη θάλασσα, την ώρα που εξαφανίζεται ο ήλιος. Πέντε λίτρα αμόλυβδη χρειάζομαι στο πηγαινέλα, μπορεί και τέσσερα, κανείς δεν με κυνηγάει. Ούτε οι γλάροι κάνουν αμάν για να με δουν, ούτε με περιμένει κανείς το βράδι στο σπίτι. Πέντε λίτρα αμόλυβδη, έξη κουτάκια μπίρα, τέσσερις ώρες, όταν η άμμος αρχίζει να κρυώνει. Απλά, μονοψήφια μαθηματικά.
Αρκούν. Χορταίνεις.
Το δέρμα τους είναι πιο ωραίο όταν δεν πέφτει ο ήλιος πάνω του. Όταν έρχεται λίγη ψύχρα από τη θάλασσα. Την ώρα που θα γλιστρήσει από τα χείλια τους μια σταγόνα μπίρα, θα κατηφορίσει προς το σαγόνι και θα πέσει στο στήθος τους. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή που αυτό θα σου πει «κρυώνω» με τον πιο εύγλωττο απ’ τους εύγλωττους τρόπους. Όσο βγάζουν τα ρούχα, στην έρημη πια παραλία, για μια μεγάλη βουτιά. Κι ούτε χαλάρωση, ούτε κυτταρίτιδα, ούτε ήρθε ξανά ώρα για αποτρίχωση γαμώτο βλέπεις μετά. Δεν έχει μετά.
Ώρα για μια μπίρα ακόμη. Πάρε κι εσύ μια..
Δεν χρειάζεται φέτος να πας μακριά. Το φευγιό στο μυαλό είναι, ούτε στα καράβια, ούτε στις προβλήτες, ούτε στα ενοικιαζόμενα, ούτε στις πισίνες, ούτε στις κρυμμένες κι απ το θεό παραλίες, ούτε στα λινά διάφανα, ούτε στα αντηλιακά με μυρωδιά ροδάκινο, φράουλα ή μάνγκο. Και προπαντός ούτε στις λέξεις.
The world moves on a womans hips είπε ο άλλος. Eκεί ακριβώς να πας. Την ώρα που χάνεται ο ήλιος.
a/man/called/... 
Έλα όμως που έχει συννεφιά και ψιλοβρέχει.
έσφαλε.συνηθισμένο
Αχ, Χριστέ μου … κινδυνεύω να σας ερωτευθώ …
Κι αυτό , γιατί ξεστομίσατε , τις ομορφότερες (σε συνδυασμό) λέξεις , που μπορεί να ξεστομίσει άνθρωπος … Άνδρας ή γυναίκα , προπαντός όμως , άνδρας :
“Έσφαλα . Συνηθισμένο”
Είναι μια φράση , που πολλοί από μας την κάνουν ενδόμυχα , αλλά σπάνια … πολύ σπάνια , την ξεστομίζουν .
———————————–
Για την … ουσία της ανάρτησης , τώρα … τί να πω … Χιλιοτραγουδισμένες οι γυναικείες λαγόνες …
Την ανεξήγητη γραφή να λύσω πολεμώ
που σου χαράξαν πειρατές Κινέζοι στις λαγόνες.
Γυμνοί με ξύλινους φαλλούς τριγύρω απ’το λαιμό
μας σπρώχναν προς την θάλασσα με τόξα οι Παταγόνες
ήταν μια ομολογία σε στιγμή αδυναμίας, μην την αφήνετε να σας παρασύρει ))
Ω , και γιατί να μην την αφήσω να με παρασύρει ;… Γιατί όχι ;… Διάγω φίλε μου την πλέον “πολυτελή” 10ετία της ζωής μου . Αυτήν όπου έχω την “πολυτέλεια” να αφήνω τα “κομμάτια” μου να παρασύρονται , χωρίς καμία … μα καμία συνέπεια .
Επεξήγηση : Όταν λέω “κινδυνεύω να σας ερωτευτώ” , μιλάω μεταφορικά . (Η Επεξήγηση , δεν γράφτηκε για σας ΚΚΜοίρη μου . Εσείς διαισθάνομαι ότι με “πιάνετε” ) .
———————————-
Και μια κι αρχίσαμε να “μιλάμε” και να “τραγουδάμε” περί γυναικείας πυγής , λεκάνης , περιφέρειας , οπισθίων κλπ… ορίστε και ένα κομμάτι από κάτι πολυαγαπημένο μου :
“….. Σκάλες ξύλινες πλυμένες με ποτάσα και σκάλες
σιδερένιες εξωτερικές σαν ορθά κοχύλια γυμνωμένα .
Κι όπως τις ανεβαίναν τρέχοντας ,
Η Θέκλα , η Θοδώρα , η Θεώνη
Σε κάθε σκαλί φανέρωναν μια γωνιά της σάρκας τους .
η Θέκλα , η Θοδώρα , η Θεώνη .
Με τα κινούμενα θήτα της ιδρωμένης τους μασχάλης ,
Τ’ ανάποδο δέλτα κάτω από τη φούστα
και τα κυματιστά ωμέγα
στεφανωμένα με το φιόγκο της ποδιάς .”
Τίτος Πατρίκιος
————————————–
Συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου σας .
στο δρόμο που χάραξε η silia:
Παρθένος αργυρόπεζος ελούετο,χρύσεα μαζών
χρωτί γαλακτοπαγεί μήλα διαινομένη.
πυγαί δ’ αλλήλαις περιηγέες ειλίσσοντο,
ύδατος υγροτέρω χρωτί σαλευόμεναι.
τόν δ’ υπεροιδαίνοντα κατέσκεπε πεπταμένη χείρ
ουχ όλον Ευρώταν,αλλ’ όσον ηδύνατο.
να βάλω και μετάφραση ή όχι;
ναι , αν και το “πυγαί” το κατάλαβα με την πρώτη
Εύγε για το “πυγαί”
Λουζόταν η ασημόποδη παρθένα και τα ωριμα μήλα
των απαλότατων μαστών της τη δροσιά ρουφούσαν.
Κι οι ολοστρόγγυλοι γλουτοί της σε άμιλλα κυκλοδρομούσαν,
καθώς το δερμα, σαν νερό καθάριο, αναρριγούσε.
Και τεντωμένο το ένα χέρι της έσκεπε τα καμπύλα
του Ευρώτα της -όχι ολον, μόνο όσον μπορούσε.
Να το αφιερώσουμε στον Επίτιμο;
ε ναι, πιο κοντά απ’ όλους είναι στον Ευρώτα και στις πυγές
και στα “μήλα”.
έχετε βαλθεί να μας φέρετε το καλοκαίρι βρέχει δε βρέχει 🙂
αυτό θα έρθει, γράψω δεν γράψω ))
test
α οκ. τι ήθελα να πω; α! πως ο ποπός της γυναικός είναι ωραίος, σε σχήμα καρδιάς
δε βαριέστε, έχω δει μερικούς και σε σχήμα μαντολάτου, σημασία έχει ν’αγαπάς )))
κι εγώ για καρδιά μίλησα 😉
(Ωρεπούστημου!Τα δυσκολέψανε πολύ τα σχόλια με το καινούργιο μνημόνιο!)
Διακοπές πάραυτα!…
Theorema, με την αντικατάσταση της λέξης “σχόλια” με το “καλοκαίρια”, σας παραπέμπω στον ακριβώς άνωθέν σας Επίτιμο.
silia, βάλτε Πατρίκιο και καταχραστείτε ο,τι κ όσο τραβάει η ψυχή σας
Ζήτω η ποίηση,
Ζήτω οι καταχρήσεις,
Ζήτω κι οι παραλίες του παρελθόντος και του μέλλοντος
(εντάξει, με έπιασε το αγωνιστικό μου, τί να κάνουμε;)
Σας ευχαριστώ ΠΟΛΥ 🙂 Για τις καταχρήσεις, για τα μαθηματικά, για την μπύρα και για τα ταξίδια…
υ.γ: Τα μαγιώ αν δεν μας αρέσουν, τα αλλάζουμε. Kαι στον καθρέφτη μας βλέπουμε αυτό που επιλέγουμε. Μην μισείτε λοιπόν την ύλη. Αλλάξτε οπτική ( είπα εγώ- μάλλον για να το ακούσω εγώ..)
Εμ, τα ευχαριστώ δικά μας, όλα. Τι θα κάναμε χωρίς curves ; ))