Μου είπες τις προάλλες «νομίζω πως υπάρχει κόσμος που γράφει με θρησκευτική ευλάβεια έχοντας στόχο -ή κρυφό καημό, εν πάση περιπτώσει- να μπει πρωτοσέλιδος στο buzz και στα σχόλια απο κάτω να γίνει ο Όλεθρος». Σου είπα ότι όσο η επιδοκιμασία των άλλων δεν είναι εμμονικός αυτοσκοπός και δεν τρέφεσαι μ’ αυτήν, δεν με πειράζει. Και να είναι όμως, πάλι μπορώ να ζήσω με την-ενίοτε όχι εσφαλμένη- ιδέα που έχει καθένας για τις λέξεις του, τις σκέψεις του και την προσφορά του στη διάδοση ρηξικέλευθων ιδεολογιών, διατύπωση καινοφανών θεωριών και διαμόρφωση του γραπτού λόγου στον εικοστό πρώτο αιώνα. Κι ο Ναπολέοντας ψηλός νόμιζε πως ήταν πάνω στο άλογο.
Μα η ιστορία έγινε, ειδικά τώρα με το γεμάτο Σύνταγμα, Σκέφτομαι και Γράφω. Και περιμένω όσους τσιμπήσουν. Και μετά ένας μπάζος, δυο μπάζοι, δέκα μπάζοι, πέντε εκατομμύρια μπάζοι. Κι από κάτω ένα αμφιθέατρο πολιτίκ σχόλια, δυο αμφιθέατρα φατσούλες και χεράκια, τρία τοποθετήσου επί της διαδικασίας απολιτίκ συνάδελφε, τέσσερα διαφοροποιείσαι προπαγανδιστικά σύντροφε, πέντε μικροαστικά πουλάκια κάθονταν και παρακολουθούσαν αμήχανα τις πολύχρωμες εμπριμέ μονόχρωμες επιχειρηματολογίες. Δε λέω, ωραίος και γόνιμος και δημιουργικός και -ενίοτε- ιλαρός ο e-διάλογος αλλά αν δεν τον βαρεθείς στην ώρα του ή αν δεν βάλεις φρένο, κινδυνεύεις να τον φοράς μέχρι να ξεφτίσει ή να μη χωράς μέσα του. Ο φίλος μου ο Καρτέσιος είχε μια πιο ριζοσπαστική άποψη για το θέμα : e-διαλόγους δεν αντέχω πια, κόλλησα χιλιάδες ένσημα, πολλές φορές νιώθω ότι αντί απλώς να φεύγω όταν βλέπω λεξιλάγνους ή στρατευμένους να μονομαχούν, είναι καλύτερο να έχω ένα πιστόλι πρόχειρο για να κλείνει γρήγορα και αποτελεσματικά η συζήτηση. Τραβηγμένο, πού να τρέχεις να βρεις πιστόλι σήμερα…
Αν βρεις εσύ, μη πυροβολείς αδιακρίτως. Δεν είναι το buzz το θέμα, ούτε το πρόβλημά σου. Εκεί, άλλωστε, διάβασα (κι εσύ το ίδιο φαντάζομαι) και διαβάζω πράγματα που μου άνοιξαν τα μάτια ή με έστειλαν ισοπεδωμένο στον καναπέ με εγκεφαλική παράλυση. Όμως μη ξεχνάς πως κάθε καλλιτέχνης έχει την ευθύνη για το έργο του, κάθε επισκέπτης για τις αντιδράσεις του, don’t blame the museum.
a/man/called/... 
Αν διακρίνω μια κόπωση, την αναγνωρίζω και απ’ τον εαυτό μου. Τόχει η εποχή ίσως.
και μια και δυο…με συνέλαβα τον τελευταίο καιρό να διαπράττω λάθη που δεν συνηθίζω, να ανοίγω-δηλαδή-κουβέντες χάριν της διαφωνίας και μόνον, talk for talk’s sake, όσο το σκέφτομαι θέλω να παω να εξομολογηθώ, father forgive me cause I’ve been pathetic
Νομίζω ήμουν ο πρώτος που είχα μπαζάρει τις συγκεντρώσεις στην Ισπανία όταν πρωτομαθεύτηκαν στην Ελλάδα (και οι οποίες οδήγησαν στο Σύνταγμα). Θυμάμαι τα σχόλια και πόσο απογοητευτικά μου φάνηκαν, όταν αυτό που κυρίως ενδιέφερε κάποιους ήταν αν η Πουέρτα ντελ Σολ ήταν ή όχι κεντρική πλατεία. Γενικότερα ο σχολιασμός στο μπαζ και όχι μόνο μου φαίνεται πολλές φορές, πώς να το πω, γεροντοκορίστικος. Και γι’ αυτό δε φταίνε μόνο οι χρήστες αλλά και το ίδιο το μέσο που λειτουργεί δι’ αποκοπής (από την πραγματικότητα).
δεν είναι στις προθέσεις μου να αναγορευτώ σε συνήγορο του buzz και μάλιστα αυτόκλητο, μα διαφωνώ με το “δι αποκοπής απο την πραγματικότητα”
οι χρήστες ναι, το μέσο γιατί ;
σύμφωνοι, έχουμε διαβάσει -στο σχολιασμό αναφέρομαι- απο ενδιαφέρουσες θέσεις έως και αμφιθεατρικά παραληρήματα κι απο “επώνυμες” κοκορομαχίες μέχρι ειλικρινείς προθέσεις διαλόγου, για να μην υπεισέλθω σε σεσημασμένους γραφικούς, καθένας ομως εκφράζει τον εαυτό του και μόνο, σε ένα βήμα που μπορεί να μην είναι το Speaker’s Corner, είναι όμως αρκετό για να μην ενοχοποιήσω το Hyde Park -και σε πολύ ελεύθερη μετάφραση το buzz- ως παράδεισο του “γεροντοκορισμού”
εις μία ετέρα συνεδρία παρακαλώ όπως αναφερθείτε με το δικό σας μοναδικό τρόπο εις τον διαδικτυακόν ιδρυματισμόν, ο οποίος τυγχάνει να ευφραίνει τον ουρανίσκο μου πλέον της παγωμένης ρακής συνοδείας ακαθάριστου χοντροαλατισμένου αγγουρακίου εγχωρίας παραγωγής.
“διαδικτυακός ιδρυματισμός”…..μα αν κάποιους τους χαλάει το overdose των σόσιαλ μίντια ή όπως αλλιώς θέλουν να λέγονται, τον ζούκερμπεργκ ή τον admin του buzz θα πάμε να κάψουμε ;
(πόσο “εγχώριον” ήταν το αγγουράκιον δλδ; )
εσείς δεν είπατε κ. ΚΚΜ ότι το θέμα μας δεν είναι καν το buzz?
εξάλλου ο ιδρυματισμός ορίζεται ακριβώς ανάποδα από αυτό που αντιλαμβάνεσθε. αν έχεις τα αντανακλαστικά να καταλάβεις ότι “σε χαλάει το overdose” δεν έχεις ιδρυματοποιηθεί. σηκώνεσαι και φεύγεις. άρα;
ο Γεράσιμος το έχει νομίζω. 🙂
Το ίδιο το μέσο (ίντερνετ) σε βγάζει από την πραγματικότητα για να σε βάλει όπου αλλού θες να μπεις (παραμένοντας όμως εκτός πραγματικότητας). Όσο για το μπαζ το θεωρώ χαρακτηριστικό του τρόπου που και εκτός ίντερνετ λειτουργούμε ως λαός: παρεϊκά, προβλέψιμα (ως προς το ποιες απόψεις μας είναι αρεστές και ποιες όχι, εδώ το μπαζ σπάει ρεκόρ προβλεψιμότητας), μανατζερίστικα (στο ίντερνετ το μανατζάρισμα του εαυτού μας, ως διαδικτυακής περσόνας, παίρνει πραγματικά άλλες διαστάσεις).
παρεϊκά, προβλέψιμα, μανατζερίστικα … χμμ…φοβάμαι οτι δεν έχω πάρα πολλές ενστάσεις απ’ αυτών, φαντάζομαι εννοείτε κάτι σαν την εθιμική κατανομή των ψήφων της Eurovision δλδ και παρά το οτι εκεί το πρόβλημα είναι σαφώς ο γελοίος θεσμός εξακολουθώ να πιστεύω οτι ακριβώς εδώ έγκειται και η αθώωση (έστω και με ελαφρυντικά) του buzz, οτι δεν ορίζει δηλαδή -το ίδιο το μέσο- κανόνες “μη προβλεψιμότητας” , γενικώς κανόνες
αντιλαμβάνομαι το πνεύμα των όσων λέτε μα αναφερόμουν στον σχολιασμό, όχι (τόσο) στα μπαζαρίσματα, όπου αν ισχυριστεί κάποιος οτι δεν ξέρει ποιός δεν θα μπαζάρει ποτέ ποιόν και ποιός θα μπαζάρει οπωσδήποτε ποιον, απλά είναι νυχτωμένος
niemandsrose, πολύ φοβάμαι οτι κατάλαβα, μάλλον όμως δεν ειμαι της λογικής “δεν με παίζουν τα άλλα παιδάκια, τους πετάω άμμο και τους χαλάω τα πυργάκια τους”.. απλά δεν μιλάς μαζί τους, βρίσκεις άλλα παιδάκια, άλλη παραλία ή παίζεις μόνος σου
θέλετε να μου δείξετε ένα παιδάκι που θέλει να παίζει μόνο του ; 😀
ατυχής ο παραλληλισμός: δεν είμαστε παιδάκια. θα προτιμήσω να σας πυροβολήσω με την καρτεσιανή τεχνική παρά να συνεχίσω να συζητάω το αυτονόητο.
“δεν είμαστε παιδάκια”. άσφαιρο. λυπάμαι
δεν είμαστε παιδάκια αλλά τα παριστάνουμε μόλις σοβαρεύει το πράγμα. εγώ δε φταίω, δε ξέρω δεν είδα, μη μου μιλάτε θα βάλω τα κλάματα.
σφαιράτο.εύγε.
σας βγάζω την γλώσσα με logo.
“πέντε (+1) μικροαστικά πουλάκια κάθονταν και παρακολουθούσαν αμήχανα”
το πήρα κατάκαρδα και αυτό και το άλλο (που με πρόλαβε ο Δύτης)
εντάξει, κατάλαβέ με, μου ήταν δύσκολο να καθήσω να αραδιάζω λέξεις ως το τριανταεννιά μόνο και μόνο για να βάλω “σαράντα μικροαστικά παλληκάρια…” ώστε να μη σε στενοχωρήσω
(η μαμά μου να δεις..)
Θα ήμουν ο πρώτος που θα ζητούσε μέτρα υπέρ της μη προβλεψιμότητας για το μπαζ (παρά το ότι είμαι φύσει κατά των πάσης φύσεως ‘μέτρων’ και περιορισμών). Στην πράξη, θα ήμουν υπέρ κάποιων περιορισμών ως προς το πόσες φόρες έχει δικαίωμα το ίδιο άτομο να μπαζάρει, να μπαζάρεται ή να σχολιάζει. Γιατί όταν μέσα από χιλάδες (πλέον) μπλογκς μπαζάρουν, μπαζάρονται και σχολιάζουν σε τακτική βάση 10 με 15 ‘συνήθεις ύποπτοι’ – πράγμα που σε ένα ανοιχτό ιντερνετικό φόρουμ (και όχι συνοικιακή καφετέρια, που όσο να ‘ναι αυτή κάπως έτσι λειτουργεί) δε θα ‘πρεπε, κατά την ταπεινή μου άποψη, να συμβαίνει -, πραγματικά σου έρχεται να πάρεις τα κουβαδάκια σου και να τραβήξεις για άλλη παραλία. 😉
ε όχι, νισάφι με τις παραλίες, στο τέλος σαν παραφυάδες του συν, συριζα, γουατέβερ θα καταλήξουμε, δέκα εδω, τρεις εκεί, πέντε δίπλα, δυο λοξά, εφτά απο κάτω και ο κόσμος αλλού ))
Εσείς τις πρωτοαναφέρατε, όταν λέγατε για τα παιδάκια και τα πυργάκια τους, οπότε δε μου έμενε άλλη μεταφορά να μεταχειριστώ… 😉
εγώ συνειρμικά, θέρος (υποτίθεται) γαρ, εσείς υποδειγματικά
Όπως και να ‘χει, δεν ήταν στην παραλία η ουσία του σχολίου μου (περισσότερο αναφερόταν το σχόλιο στην ανοιχτή θάλασσα που λέγεται ίντερνετ, που δε θα ‘πρεπε να μετατρέπεται σε τεχνητή λίμνη)…
δωστε λινκ για buzz
Να το λινκ.
Έποπα, ούτε ο Αρτέμης Μάτσας να ήσουν….
Καταλαβαινω οσους φθειρονται απο την συνεχη ενασχοληση με διαδικτυακες κοινοτητες, εδω ακομα και γω με γνωστη χονδροπετσια, κουραστηκα και εχω αλλαξει παραλια.
Αλλα δεν πολυκαταλαβαινω οσους ψαχνουν εξαιρετικα παρεμβατικα μετρα για να λυσουν ζητηματα που εχουν ισως απλα να κανουν με την φυση του διαδικτυακου διαλογου, και δη του ελληνοφωνου.
Οποιος θελει να γραφει στα ελληνικα, αναγκαστικα θα αντιμετωπιζει και καποια απο τα τυπικα δυσαρεστα χαρακτηριστικα των Ελληνων, απο χονδροκοπια και ελλειψη ευαισθησιας μεχρι κακοπιστια, βαλκανικο χτυπημα στηθους και μανιακο schwanzvergleich. Αν μη τι αλλο το μπαζζ χαρακτηριζεται απο την σχετικη απουσια αυτων των προβληματων.
Τωρα, αν για καποιον η ακριβης, σχολαστικη, προσεκτικη εως ψυχαναγκασμου γραφη μοιαζει “γεροντοκοριστικη”, και αν το μπαζζ πλημμυριζεται απο αυτην, ειλικρινα δεν βλεπω γιατι δεν διαλεγει καποιο απο τα 253447 άλλα μερη στο ελληνοφωνο διαδικτυο που ειναι μια χαρα αναλαφρα, χαλαρα, παιδικη χαρα ή οπως αλλιως τα θελει ο καθενας.
*μπορει να βαριεμαι την πολιτικη ορθοτητα, αλλα να κριτικαρεις δια παραλληλισμου με ατομα που λοιδωρουνται λογω συγκεκριμενου φυλου, ηλικιας και marital status δεν μου φαινεται και το πιο χαριτωμενο πραγμα που διαβασα τελευταιως.
ΥΓ γερασιμε αν υπηρχε οριο στα σχολια εδω ποιον λες θα ετρωγε?
επί της ουσίας δεν λέμε κάτι το (πολύ) διαφορετικό, φαντάζομαι οτι η υποσημείωση με * αφορούσε το “γεροντοκορισμός”, χαριτωμένο ή μη ούτε τα εισαγωγικά το σώζουν
Ναι, πιο πολυ σε σχολια απαντω , παρα στο αρχικο κειμενο με το οποιο μαλλον συμφωνουμε δεν το ειπα ομως αμεσα γιατι υποφερω απο βαλκανικη κακοτροπια 🙂
(αν και δεν καταλαβα και τα παντα, τους 5 μικροαστους πχ)
ΥΓ και ναι ο αστερισκος για κει πηγαινε, αν δεν βαριεσαι κανεις και την σχετικη αλλαγη στο σχολιο μου.
SG: η γραφή στο μπαζ ούτε ακριβής, ούτε σχολαστική, ούτε προσεκτική μέχρι ψυχαναγκασμού μου φαίνεται – το εντελώς αντίθετο, θα έλεγα. Αλλά γούστα είναι αυτά. Όσο για τον γεροντοκορισμό, αν εσύ βαριέσαι την πολιτική ορθότητα, εγώ προφανώς τη βαριέμαι περισσότερο. 😉
δεν νομιζω οτι ειναι θεμα γουστου. Ειτει ειναι σχολαστικη και ακριβης η γραφη, ειτε οχι.
Αλλα δεν καταλαβα τελοσπαντων, αυτο ειναι που νομιζεις λειπει απο το μπαζζ, η σχολαστικοτητα ή σοβαροτητα? Και αν αυτη λειπει, υπαρχει καποιο αλλο μερος στο διαδικτυο που να σε ικανοποιει?
SG δεν το έχω σκεφτεί. Όταν το σκεφτώ θα σου πω. Εν τω μεταξύ, καλό καλοκαίρι. (Και σε όλους.) 🙂
Ολο και περισσότερο με απογοητεύω.. με νόμιζα πιο ανθεκτική.
(αυτιστικό σχόλιο, ένεκα η περίπτωσις)
rodia, το θέρος είναι εχθρός των αντοχών. Μην αυτομαστιγώνεστε κι εσείς.
Είναι όντως έτσι ε… Μου φαίνεται αστείο αυτό που γίνεται στο buzz συχνά, μου φαίνεται αστείο που άνθρωποι που γνωρίζω και είναι προσωπικά αήθεις βλέπω να επιζητούν να φορέσουν μια περσόνα αναλυτή δίκαιου. Βασικά έχω κουραστεί πολύ, όχι μόνο από τους αναλυτές του πληκτρολόγιου, αλλά ακόμα από μια κατηγορία που πρώτα βγαίνει στη ζωή και μετά του γαμάει τη μάνα στην ανάλυση πάνω στο πληκτρολόγιο. Σκέφτομαι, καλά ρε φίλε τετ α τετ ήσουν με τόσο κόσμο, ε χέσε μας, θες και κοινό απανταχού. Τεσπά πολύ ωραία τοποθέτηση και ας λέω ότι να ‘ναι. Χαιρετισμούς.
gasireu, πείτε ο,τι θέλετε, μαζί σας κι εγώ, κουρασμένος και μπουχτισμένος