Καρότο χοντοτριμμένο στο ρεντέ, μαϊδανός ψιλοκομμένος, κόκκινα τσίλι σε λεπτές ροδέλες, μια τσιμπιά αλάτι, λίγο λεμόνι, ξύδι, ελαιόλαδο απ’ το καλό, όχι τσιγκουνιές με δεύτερα. Και κύμινο. Όσο αντέχει η ψυχή σου κι οι μασχάλες σου. Ανακατεύεις με τα χέρια, σα να στεγνώνεις τα μαλλιά της κόρης σου όταν ήταν πέντε, έξη. Τα σκουπίζεις στην πετσέτα, την πετάς στον πάγκο με περηφάνια. Ανοίγεις ένα κόκκινο, άμα σου βρίσκεται κανένα σπανιόλικο, της γειτονιάς, έπιασες τζακποτ. Όχι cheap Spanish wine, άσε τον Θεό να λέει τα δικά του, ένα Sangre del toro μια χαρά θα σε πάρει και θα σε σηκώσει. Αν τα τσίλι σου φαίνονται νωθρά, μισή κουταλιά μπούκοβο θα τα εξαγριώσει, μη τα λυπάσαι, τσίγκλα τα. Πάρε μια τσιμπιά, γέψου και μύρισε, ρίξε κι άλλο απ’ ότι σου φάνηκε λειψό. Ξαναχώσε τα δάχτυλά σου μέσα, τον ξέρεις τον τρόπο, δεν τον ξέχασες, ακόμη. Ανακάτεψε ξεδιάντροπα, ξέχνα την κόρη σου τώρα, θυμήσου κάτι άλλο. Να πάνε όλα παντού, να στάζουν, να γυαλίζουν, να καίνε.

Mη μπλέξεις με τηγάνια και σάρκες. Λίγες πίτες ψευτοαράβικες θέλει, κόβε, δίπλωνε, χώνε μέσα μπουκιές, λερώσου, αν κολλήσει μαϊδανός στα δόντια της βγάλ’τον με τη γλώσσα σου αν μπορείς. Κι αυτόν και το κύμινο. Μπορείς να βρεις το δρόμο;

Άμα σου βρίσκονται πρόχειρα κεριά, άναψε καναδυό, πέντε, δέκα, καν’ το Hotel el-Muniria κι ας μη μυρίζει κάτουρο και κείνη τη γνώριμη καπνίλα τριγύρω. Φτιάξε τσάι, για μετά. Με φρέσκια μέντα μέσα, πάψε πια να ρίχνεις μόνο κλεφτές ματιές στη γλάστρα περιμένοντας να ‘ρθει νέα σοδειά από ρούμι, τρύγα την τώρα κιόλας. Ψάξε βρες πού έχεις καταχωνιασμένα τα φτηνοπότηρα του τσαγιού που πήρες χρόνια πριν απ΄την Πόλη, ήρθε -επιτέλους- ο καιρός να σου πουν ακριβές κουβέντες.

Όπως Μπάροουζ, όπως Γκίνσμπεργκ. Beat & eat. Μην ξεχνάς τον Ορλόφσκι, μη παραλείπεις τον Κέρουακ. Δεν μπορείς να πιάσεις Radio Agadir, βολέψου με ana fil houb στο σιντί, ας είναι παραδιπλανός ο Lili, οι μαγκρεμπιανοί θα σε συχωρέσουν. Μη μερακλωθείς και ξαπλώσεις στα τριμμένα μωσαϊκά, πάτα όμως ξυπόλητος πάνω τους, πάνω στα μάρμαρα, στα πλακάκια. Φτιάξε το παραμύθι σου στον τρίτο όροφο. Με τρεις κι εξήντα. Άντε έντεκα με το κρασί.

Σαν χτυπήσει το κουδούνι, ο Bowles θα ‘ναι. Αν έχει άστρα η βραδιά, μπορεί και να σου πει μια ιστορία για  κει πάνω. Mη προσποιηθείς ότι την ακούς πρώτη φορά, μη δείξεις μαγεμένος. Ξέρει και ίσως προσβληθεί. Τ’ αστέρια και η παρέα είναι το θέμα, η ιστορία το πρόσχημα.

ق