Έχω χαρτογραφήσει κάθε σπιθαμή, κάθε χιλιοστό σου μέσα και έξω. Με αίμα, ιδρώτα, δάκρυα, υπομονή κι επιμονή, μέρα, νύχτα, χρόνια τώρα. Ανταμείφθηκα όμως, κανένας δεν θα το αμφισβητήσει ποτέ αυτό. Κανένας, ούτε καν εσύ. Όσο σκληρά κι αν προσπαθήσουν οι γεωγράφοι ή οι δορυφόροι του μέλλοντος, κανένας, ναι κανένας δεν πρόκειται να μάθει τίποτε καινούριο για σένα που δεν το ξέρω ήδη εγώ και που δεν με εκπλήσει κάθε -μα κάθε- φορά που το αντικρίζω, σαν να ‘ναι η πρώτη, πάνω σου.

 -ΤΕΛΟΣ-

Ο κύριος Μπράουν διόρθωσε βαριεστημένα (αλλά ακραιφνώς επαγγελματικά) το εκπλήσσει στην τελευταία από τις 476 χειρόγραφες σελίδες (συνεπαρμένος από τον οίστρο, ο άγνωστός του νεαρός επίδοξος συγγραφέας είχε παραλείψει ένα σίγμα) και παρά τις ρητές εντολές του εργοδότη του, αποφάσισε – σφόδρα ενοχλημένος από τα απανωτά και υπερφίαλα «κανένας» – να απαντήσει.

…