Eξερεύνησις αγνώστου δέρματος. Χαρτογράφηση αργότερα, αν η χώρα -οι χαράδρες, τα φαράγγια, οι πλαγιές της, τα βουνά της- δεν αποδειχθεί αφιλόξενη, άνυδρη, φουρτουνιασμένη, ακατάλληλη για ζωή. Λίγο πριν περιπλανιόσουν σε ένα δάσος από κερατίνη, παραμερίζοντας με τα δάχτυλα για να ανοίξεις μονοπάτια. Κατηφορίζεις ξανά στο ξέφωτο, γύρω απ΄ τον αφαλό, να πάρεις ανάσες, πριν την επόμενη διαδρομή στο άγνωστο. Που -λένε οι παλιοί- πρέπει να ταξιδέψεις νότια να το αναζητήσεις. Αυτή τη φορά στέλνεις τη γλώσσα για να ιχνηλατήσει. Επιστρέφει αποκαμωμένη, αδύνατον να εξηγήσει με λόγια τι συνάντησε. Αυτή, η φλύαρη. Συγκεντρώνεις ενισχύσεις, βρέχει, γλιστράει. Και ο τόπος ολόγυρα βράζει, καίει, λαμπαδιάζει.
(μεταφρασμένο, εξ αφής, από το πρωτότυπο)
….
…και με soundtrack “Vuelvo al sur” να υποθέσω?
Εμ, βέβαια.
τι παιδιά διαμάντια είστε και οι δυό!