H μ ρα που ανακαλύπτ ις ότι το γκατ λ ιψ το πληκτρολόγιο, ίναι μια μαύρη μ ρα.
Πρ π ι να συνηθίσ ις πια στην ιδ α πως όλ ς οι υπ ροχ ς λ ξ ις σωσίβια, χουν χαθ ί στην αφιλόξ νη θάλασσα μιας λ υκής σ λίδας.
ρωτας
υτυχία
γώ
σύ
μ ίς
Μ τρόμο σκ φτ σαι τι θα συν βαιν αν ποτ το αποφάσιζ να φύγ ι κι από τις φωνητικ ς σου χορδ ς. Πόσο άσχημη, αλλιώτικη, π ζή τροπή θα πάρ ι η ζωή σου. Όταν γώ, σύ, μ ίς θα μ ίνουμ μόνοι κι ανυπ ράσπιστοι απ ναντι σ’ αυτούς. Που προνόησαν να φτιάξουν τη ζωή τους χωρίς να στηριχτούν στα .
—-
a/man/called/... 
μ΄να αυτό μου άρ σ , αν και δ θα μου άρ σ αυτό καθόλου
ούτ και μ να
Και η επόμενη επιδείνωση: να εξαφανιστεί και από τη σκέψη. Τότε που χωρίς λεκτισμούς ελιτισμούς θα κρατιέται με αγωνία μόνο από όσες λέξεις εξακολουθούν να προφέρονται το ίδιο, ιρων ία, ίλωτας, παιδ ία, αδύναμα νήματα για έναν κάποτε πιο πλήρη κόσμο.
λιτίζετ (και καλά κάν τ )
Πόσο θα ήθελα να σας (Kapa και Sc) καταλαβαίνω.Συνήθως δεν τα καταφέρνω.. Eντάξει το εψιλον λείπει…
καταλαβαινόμαστε αφού, με και δίχως ε 🙂