Έβλεπα αυτή την εικόνα και στο μυαλό μου, που ομολογώ κουράστηκε να επεξεργάζεται πιθανά κι απίθανα σενάρια, ήρθαν ο Όργουελ, ο Μπάλαρντ, ο Άλαν Μουρ, ο Μπράντμπερι (αυτός δεν ξέρω γιατί, μπαλαντέρ είναι), ο Χάξλει, επειδή είμαι ολίγον ντράμα κουίν όταν παίρνω τα αντιισταμινικά μου σκέφτηκα ως και τον Αιζενστάιν και τον Κιούμπρικ, θα μου πεις πού κολλάει αυτός, θα σου πω ότι αυτή την εικόνα την έχω δει εκατό φορές, έχω δει να βουλιάζουν σιγά σιγά αυτά τα φωτισμένα ντουβάρια απέναντι και να ορθώνεται στη θέση τους ο γνωστός μονόλιθος με το πλήθος να στέκει εκστασιασμένο και μόλις συνέλθει απ’ το σοκ, το δέος, το όπως θες πες το, τη μια να πέφτει στα τέσσερα σαν να βρίσκεται φάτσα με την Κάαμπα, την άλλη να τρέχει αλαλάζοντας για να τον αγγίξει και να χορεύει τριγύρω του ακούγοντας Orbital (ο,τι θέλει ας χορεύει αρκεί να μην ακούει άλλον Μπακαλάκο και Βασίλη) ενώ η βροχή θα πέφτει επί μήνες πάνω στα κεφάλια τους γιατί στα καλά τα θρίλερ ήλιος δεν βγαίνει ποτέ παρά μόνο την ώρα της κάθαρσης, ξαναδές το seven και θα με θυμηθείς, σ΄εμάς η κάθαρση θ’ αργήσει γιατί ο αρχιερέας της έχει αυτοκτονήσει από ανία περιμένοντας, μπορείς πάντα βέβαια να ελπίζεις ότι αντί για έναν αρχιερέα θα βρεις χίλιους απλούς κληρικούς που θα βάψουν τα χέρια τους με αίμα δικαίων και αδίκων, τώρα δεν ξέρω γιατί αλλά θυμήθηκα πάλι το Wicker Man που δεν είχε πολύ αίμα αλλά είχε μια ωραία φωτιά στο τέλος, εντελώς ντράμα κουίν, να δεις που σε λίγο θα φανεί και κανένα διαστημόπλοιο να προσγειώνεται εκεί απέναντι απ’ τα τεντωμένα χέρια (δεν αποκλείω να αποδειχθεί διαστημόπλοιο και το φωτισμένο κτίριο), μετά τα ξέρουμε, ανοίγει η ράμπα, πέφτει άσπρο φως έξω, το πλήθος χάνει τη λαλιά του και το φως του για ένα λεπτό και μόλις συνέλθει απ’ το σοκ, δέος, όπως θες πες το, βγαίνουν ένας ένας και οι τριακόσιοι -με σημαιοφόρο τον κάρολο- απ’ τα φωτισμένα ντουβάρια και λένε «μάγκες ως εδώ ήταν, άλλον εξευτελισμό από σας τους εξυπνάκηδες δεν τον αντέχουμε, βγάλτε τα πέρα μόνοι σας τώρα», ανεβαίνουν τη ράμπα και μη τους είδατε ξανά, μετά δεν ξέρω τι ακριβώς λέει το manual αλλά χωρίς βαρβάρους δουλειά δεν γίνεται, καθόλου σωστό δεν είναι βέβαια να τους τσουβαλιάζεις και τους τριακόσιους αλλά ούτε οι Πέρσες ρώτησαν στις Θερμοπύλες «θέλει κανείς να πάρει την υπηκοότητα; όποιος θέλει να σηκώσει το χέρι του», πρώτα τους σφάξαν όλους και μετά σκέφτηκαν «μαλακία κάναμε, θα μας γαμήσει ο Αλέξανδρος τώρα», έτσι είναι η Ιστορία, αν την ξέρεις από πριν είσαι πιο σοφός μόνο που εδώ μπλέξαμε με έντεκα εκατομμύρια διαφορετικές Ιστορίες και ούτε sos θα προλάβουμε να διαβάσουμε, ούτε τη μισή ύλη να βγάλουμε αφού δεν αποφασίσαμε ποτέ (όχι τώρα, όχι σήμερα, εδώ και τριάντα, σαράντα,πενήντα χρόνια) ότι αντί να διαβάζουμε εκατομμύρια παλιές εκδοχές, καλύτερα να γράψουμε μία καινούρια. Μετά ξύπνησα. Διπλό Xozal δεν ξαναπαίρνω.
Ο δάσκαλός μου στο Δημοτικό, μου είχε πει «ακόμη κι αν δεν ξέρεις τι θέλεις να γράψεις, να αρχίζεις ή να τελειώνεις τις εκθέσεις σου με κάτι εντυπωσιακό, με τα λόγια κάποιου σπουδαίου, η πρώτη εντύπωση μένει αλλά και την τελευταία δεν την ξεχνάς». Ο Ελύτης λοιπόν είχε γράψει «να είσαι η άμμος κι όχι το λάδι στα γρανάζια του κόσμου». Καλά είπε. Τέτοια ωραία θέματα μας δίναν να γράφουμε παλιά και βγήκαμε ολοκληρωμένες προσωπικότητες, σήμερα με πάσχο τι απαιτήσεις να έχεις απ’ τη νέα γενιά;
Aν ο διορθωτής διαβάζει Καθημερινή, να δεις που θα με βγάλει εκτός θέματος. Αν διαβάζει Ριζοσπάστη θα με βγάλει κι απ’ την αίθουσα.
Μαρία, πόσες δραχμές θα κάνει ένα κουλούρι ;
a/man/called/... 
Όσο ένα ευρώ.
Αν μη τί άλλο ποιο εντυπωσιακό τέλος από μία φωνή, μία Μαρία και ένα κουλούρι δεν υπάρχει
χαίρομαι που μεταφράζετε την διττή σημασία των πτωχικών υπαινιγμών μου
Θέλω να τη γυρίσω αυτή την ταινία.
xozal των 5mg Χ 2, εγγύηση.τόσο αποτελεσματικό που θα το απαγορεύσουν σύντομα.με 3 γυρίζεις και την Αποκάλυψη.
“Μαρία, πόσες δραχμές θα κάνει ένα κουλούρι ;”
Για τέλος πάντως διαλέξατε κάτι που κάνει εντύπωση, ποιά είναι η Μαρία;
η Ιστορία είναι γεμάτη από ανώνυμες Μαρίες
μοιραίες οι Μαρίες
έτσι, έτσι! το μυστήριο να συνεχίζεται!
🙂
Θα έλεγα πως ένα κουλούρι θα κοστίζει όσο θα αντέχει για να το εξασφαλίζει η πείνα του κάθε κεραυνοβολημένου πολίτη που αυτή τη στιγμή βλέπει τη χώρα του να κατακρημνίζεται… Ίσως και λιγάκι πάρα πάνω μάλιστα, έτσι για να μην μας είναι ούτε ένα απλό κουλούρι αυτονόητο. Να θέλει προσπάθεια και αυτό.
Όλα είναι ακριβά! Πιο ακριβά από όσο αντέχει η τσέπη μας, λιγότερο ακριβά από όσο μπορεί όμως να διεκδικήσει η αγωνία μας και το αδιέξοδό μας.
Και θα έλεγα πως το παιχνίδι κρίνεται εκεί. Στα αυτονόητα πράγματα που πλέον δεν θα τους κάνουμε το χατήρι να μας κλέψουν (αρκετά μας ρούφηξαν το αίμα, καιρός να ακουστεί κι ένα ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ).
Ζοφερό ως άποψη, το κατανοώ, αλλά και πότε η γυμνή αλήθεια δεν ήταν τέτοια;…
—
(Χθες στο Σύνταγμα βροντούσαν άδειες κατσαρόλες. Τυχαίο; Δεν νομίζω…)
μην έρθει μόνο ώρα που το “ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ” να είναι διαπίστωση και όχι απαίτηση
τυχαίο ; εδώ σε λίγο θα βροντάει και το στομάχι μας..
Πάω φαρμακείο…Πως τα είπες; xozal των 5mg;
Αν πετύχω τη Μαρία θα της πάρω κουλούρι.
θα πεις “θέλω ένα σαν κι αυτό που πήρε αυτός”, μετά θα σου στείλω οδηγίες χρήσης, ξεκινάς με μισό
Εξωτικό πουλάκι, με σουσάμι παρακαλώ 🙂
Πάντα με σουσάμι!
Τον ακούγατε βλέπω το δάσκαλό σας… παρότι βέβαια μέχρι κι εγώ, που δεν πρόκειται ποτέ μου να πληρώσω 350 δραχμές για ένα κουλούρι, ξέρω τι θέλετε να πείτε.
(Μα όλοι οι εξωκοινοβουλευτικοί έξω; Όπως στις ταινίες που στο τέλος όλο και κάποιος, που σφυρίζει αδιάφορα μην τυχόν και τον έχει πάρει χαμπάρι κανένας, μένει μολυσμένος από το άλιεν και κουβαλάει το dna του μέχρι το σίκουελ. Μοίρα κι αυτή…)
εγώ ξέρω οτι το κουλούρι το άφησα είκοσι ή τριάντα δραχμές και σήμερα είναι στα 5ο λεπτά, τη μαρία την άφησα στα μικρόφωνα και σήμερα είναι επίτροπος, δεν ξέρω αν είναι καλύτερο μεγαλώνοντας να γίνεις κουλούρι ή μαρία
(α, κάτι ήπιατε κι εσείς βλέπω)
Α, αυτή η Μαρία…! (είμαι βλαξ)
(Νομίζω ότι ο Δύτης απογοητεύθηκε που ήταν “αυτή” η Μαρία. )
Μόνο τώρα; Πάντα.
Δηλαδή εσείς τι καταλαβαίνατε μέχρι τώρα; Ότι ερχόμουν εδώ νηφάλια και παρ’ όλα αυτά συνεννοούμασταν;
Δύτα, κάθε άλλο. Αφού διαβάζατε drugs free.
arcades , μοιραίες πλην προνοητικές στις επενδύσεις τους.
Αγαπητή Μαρία,
Το κουλούρι έκανε 50 δρχ – αν δεν με απατά η μνήμη μου. Μη κοιτάς Μαρία μου τα 1-1 που ακολούθησαν μετά. Εξ όσων γνωρίζω κατώτατη τιμή δεν επιβλήθηκε, οπότε βάλε με το νου σου…
Ααααα Μαρία μου και κάτι άλλο. Πολλά Xozal καβάτζα να κάνεις τώρα που τα καλύπτει το ΙΚΑ…
το ψωμί έκανε ένα κατοστάρικο και με το που είδαμε ευρώ τα λιγούρια πήγε 40 λεπτά , μετά που είπαν οι ψωμάδες “νισάφι πιά με τα δεκάλεπτα που θα δίνουμε ρέστα” πήγε 50λεπτο and the rest is history
για το κουλούρι όρκο δεν παίρνω,θυμάμαι όμως οτι έπαιρνα πάντα δυο και απο το κατοστάρικο είχα και ρέστα για να κουδουνάει η τσέπη μου
(έχω τόσα xozal στην άκρη που ο Εσκομπάρ θα ωχριούσε μπροστά μου)
-απάντησα ως Μαρία γιατί ο διάλογος δεν πρέπει να έχει κενά
Riski, συγγνώμη, έχετε δίκιο, ήταν προσβλητικό το σχόλιό μου ))
apo konta h maria einai sympathhs anthrwpos. auto de shmainei apolytws tpt vevaia gia thn orthothta h mh twn oswn leei h kanei.
apexw ap ton xoro (pou elpizw na mhn einai tou zaloggou), parathrw oti yparxei mia plhthwra apopsewn gia to poios akrivws (mas) ftaiei kai pantelhs elleipsh tekmhriwmenwn apopsewn gia to pws na mhn (katalhxoume san tis souliwtises).
isws giati ftaine toso polloi paragontes kai toso polla atoma pou an to anagnwrisoume, diarragei anepanorthwta o koinwnikos mas istos. ean ypothesoume oti exei vevaia kati tetoio apomeinei. oso gia th lysh, anarwtiemai an xreiazontai polla xozal twn 5. eite kapoios idiofyhs egkefalos na thn oneireytei eite oi ypoloipoi na thn antexoume.
katakahmeno souli, h mhpws ennow to mesologgi? whateva…
paw na parw ta xanax mou.
δεν χρειάζονται ιδυοφυείς για να βρεθεί μια λύση, ακόμη και μέτριοι θα αρκούσαν. ε ούτε τέτοιους έχουμε
Είναι σίγουρο ότι είμαστε έντεκα εκατομμύρια;
Δεν περιμένουμε καλύτερα την απογραφή μπας και εκπλαγούμε;
αν περίμενα την απογραφή θα περνούσε η επήρεια των xozal
Δεν παίρνω xozal γιατί φτιάχνει μεν ωραίες ιστορίες,δεν μου επιτρέπει όμως να φτιάξω μια ωραία κωμωδία,όπως το The life of Brian,όπου θα καταλήγαμε όλοι πάνω στον σταυρό τραγουδώντας αισιόδοξα “Δες την θετική πλευρά της ζωής”.
Όσο για τη συμπαθή ιχθυοπροστάτιδά μας,μπορεί ν’ ακούγεται εξοργιστικά προβλέψιμο αλλά το μόνο που της αξίζει πια είναι αυτό:
Μήπως μπορώ κι εγώ να αφιερώσω ένα τραγούδι στη Μαρία που είναι τώρα στο δρόμο για την Επανωμή;
@Σελιτσάνος: Υποψιάζομαι ότι σήμερα εκεί κάτω στην πλατεία θα είναι σήμερα 699
@Σελιτσάνος: Λάθος λογάριασα! Ξαναβάζω το στοίχημα. Θα είναι 499.
Έποπα, και δεν αφιερώνεις; το κάναμε που το κάναμε αμέρικαν μπαρ εδώ μέσα..
Το ραντεβού είναι για τις 8.30μμ.Μέχρι τότε αυνανίζομαι στο διαδίκτυο.
Επίτιμε, εκείνο που με απασχολεί δεν είναι πλέον η σουσαμένια μαρία και τα κίτρινα κουλούρια αλλά το οτι βγηκε ο Καρατζαφερ και εκανε μαθήματα ιστορίας αφού πρώτα είχα γράψει εγώ για πέρσες, θερμοπύλες και μεγαλέξαντρους. Μπας και χαπακώνεται κι αυτός;
Αυτός έπεσε στην μαρμίτα όταν ήτανε μικρός.
Επίτιμε, μη μου πείτε οτι το κάνετε βλέποντας τη Μαρία με τα κίτρινα. Too fuckin’ brave !
Αμ τι νομίζατε;Τόσα πόλυτεχνεία,τόσοι αγώνες θα πήγαιναν χαμένα;Είμαστε γενναία γενιά!
Πως σκατά μπαίνει “Like” εδώ πέρα;
“Τέτοια ωραία θέματα μας δίναν να γράφουμε παλιά και βγήκαμε ολοκληρωμένες προσωπικότητες, σήμερα με πάσχο τι απαιτήσεις να έχεις απ’ τη νέα γενιά;”
——————————-
Όντως … αδικημένη η σημερινή γενιά των Πανελληνίων … Ενώ εμείς ;…
“Πάντα ανοιχτά , πάντα άγρυπνα
τα μάτια της ψυχής μου (Δ.Σολωμός)
Ακούς φίλε μου ;… Ακούς ;… Εν μέσω άγριας Χούντας τί “τραγούδησα” (και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία) για να γίνω γιατρός ; Χαμπάρι δεν πήραν τί μας έβαλαν να γράψουμε . Για την … Φαντασία και την δύναμη της στον αγώνα της Ζωής έγραψα … Πολύ θά’θελα να γνώριζα αυτον που το εμπνεύσθηκε καθώς και τον βαθμολογητή μου … (όχι , όχι … δεν ήταν ο κύριος Πάσχος . Αυτός τότε έλεγε ποιηματάκια στα … προνήπια … Αποκλείτεται να ήταν αυτός) .
Α , και κάτι άλλο : Λάθος χάπια , καταπίνετε . Σας φέρνουν … ανόητους εφιάλτες . Σας αποπροσανατολίζουν … Μην παίρνετε χάπια , ως έλαχε και προπαντός , μην τα συστήνετε και στους άλλους … ΚΛΕΦΤΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ;;;
ΥΓ. Είδατε πως κατάφερα να μην πω κουβέντα σαν σχόλιο στην ουσία αυτής της υπέροχης ανάρτησης ;… Κουβέντα … Κάθε τι επ’ αυτού , με … πληγώνει ακόμα περισσότερο .
κάθε γενιά με τους ήρωές της, το κακό με τη δικιά μου είναι οτι θα πρέπει μετά την αμφισβήτηση και την αποκαθήλωση να βρούμε και κανέναν καινούργιο
(είδατε πως κατάφερα να μη πω κουβέντα για το σχόλιό σας ; ή μήπως είπα ; )
@ kkmoiris
Όχι μόνον … είπατε , αλλά ήσασταν και … λαλίστατος .
Anyway (που λένε και οι μορφωμένοι του Διαδικτύου) , δεν ξέρω τι θα πρέπει να βρει η γενιά σας , πάντως εγώ σαν γνήσιος εκπρόσωπος της δικής μου γενιάς , ομολογώ ότι ήδη ψάχνω να βρω μια … καινούρια Μαρία ….
Χαθήκαμε στην μετάφραση της λέξης “Μεταπολίτευση” …
πώ πω τί μου θυμίσατε κύριε ΚΚΜ με τη Μαρία.. το Λεωνίδα Κύρκο που στις ομιλίες του έβαζε και μια “υποθετική ηρωϊδα” νομίζω η τελευταία που άκουσα πριν πάω για τυρόπιτα στον Τερκενλή,στην πλατεία , ήταν η Ροδούλα. Μετά χάθηκαν τα ίχνη κυρίως της τυρόπιτας και στη συνέχεια τα δικά μου από τις διάφορες σπαραξικάρδιες ιστορίες – θέματα της πονεμένης αριστεράς. Στο μεταξύ ο Τερκενλής έγινε βιομηχανία και η αριστερά με όλα της τα χρώματα brand .
Έτσι είναι η ζωή , απρόβλεπτη.
Από μηχανής Θεός ακόμα και εξωγήϊνος δεν θα έρθει, αυτά στις τραγωδίες της Επιδαύρου , το δάνειο μια χαρά θα έρθει είναι όλοι τόσο αναποφάσιστοι και λίγοι. Και ο ΓΑΠ θα διαβάζει Θερβάντες για να νομίζει ότι μπορεί να πορεύεται μόνος του , ο καθένας με το μύθο του και την ιστορία του.
Όσο για τα μικρά στις εξετάσεις, έζησαν το ‘ο Χιούι, ο Λιούι και ο Ντιούι στις λεμβοδρομίες’ , νομίζω ότι αρκετά θα έδωσαν πιο έξυπνες απαντήσεις από το ίδιο το κείμενο.
κάτι βουτιές προς τα πίσω που ρίχνετε κι εσείς…δεν σας προλαβαίνω ))