Πες κάτι καινούριο
Στα δεκαεννιά ήμασταν σ’ αυτό το ίδιο κάδρο. Πηγαίναμε απέναντι. Με ένα σακ βουαγιάζ και λίγα χιλιάρικα, γενναίο χαρτζιλίκι τότε. Χωρίς κράτηση, πάντα κάτι βρίσκαμε για πεντέξη μέρες.
Κάτι καινούριο είπα
Τζιν, μπλουζάκια φρουτ οφ δε λουμ, σταράκια, ένα σπίντο ή αρένα στο σάκκο, δυο πετσέτες. Βερμούδες δεν θυμάμαι να είχαμε τότε, έκοβες ένα ετοιμοθάνατο τζιν και έφτιαχνες μια. Άβολη αλλά κολάκευε τα σώματα των εξηνταπέντε, εβδομήντα κιλών. Δεκαεννιά είπαμε.
Κάτι καινούριο δεν είπαμε
Είπαμε. Δεκαεννιά. Ολοκαίνουργος. Του κουτιού. Έβγαινες απ’ τη θάλασσα κι έμπαινες αλατισμένος μέσα της. Κυριολεκτικά, όχι μεταφορικές αηδίες. Δείκτης προστασίας μηδέν. Μηδέν σε όλα. Εκτός απ’ το Fuji που ήταν 24ρι, λεφτά να εμφανίσουμε 36ρι δεν υπήρχαν στην επιστροφή.
Όλοι τα κάναν αυτά
Το ξέρω. Είτε σε δωμάτια με φτηνά σουηδικά ξύλα, είτε μέσα σε αντίσκηνα, είτε πάνω στην άμμο. Το ξέρω, και λοιπόν; Τη φωτογραφία χαζεύω, είμαστε πολλές χιλιάδες πάνω στο καράβι. Όπως στα ινδικά σαπάκια που φορτώνουν πεντακόσιους αντί πενήντα, όλοι για απέναντι συνωστιζόμαστε κάθε χρόνο, θαρρείς και θα βρούμε κανένα σοβαρό απομεινάρι από αγόρια, κορίτσια, μόνα, διπλά, μαζί, χώρια. Τόσα χρόνια, άλλοι πήγαν πάτο, άλλοι γλιτώσαμε. Γελάσαμε πολύ όμως.
Πες κάτι καινούριο
Πήγα και πέρυσι. Μέσα στο ίδιο κάδρο. Το μπογιάντισα λίγο με το Phixr. Όλα τα καλοκαίρια τα διορθώνει, retro, sepia, temperature, brightness, vibrance, saturation, soften. Το κάνεις και λίγο Dirty2 και τέλειωσε. Σα να μη πέρασε ούτε ένας χρόνος. Για τα γέλια δεν βρήκα ακόμη εργαλείο.
—-
a/man/called/... 
Μανία μ’ αυτά τα φούτζι.Εμείς είχαμε κόντακ πέστε του.(Ακόμα εδώ είναι αυτός;Νόμιζα ότι πήρε πρόωρη σύνταξη.)
μα εντελώς ηλίθιο είναι, δεν είναι ;
Δώστε μας έναν αριθμό λογαριασμού, επιτέλους, να τελειώνουμε (πριν μας αποτελειώσετε!)
με IBAN και τέτοια δηλαδή ;
με απ’ όλα!
καλά, λεφτά ας είναι, σπίτι μη μου γράψετε μόνο και καταστραφώ τελεσίδικα
εντάξει, θα συγκρατηθώ.-
μεγίστη αρετή. παλιά ρίχναμε κι έναν Βιαν στο σάκκο. όταν αρχίσαμε να ρίχνουμε κλικ και νίτρα την είδαμε την προκοπή μας
καταπέλτης (η φωτό)
μια φίλη μου είχε -κάποτε- μιλήσει για τους “κλέφτες” , μικρά χνουδωτά ανθάκια που επέπλεαν στη θάλασσα. είχα πει “δεν τα πιστεύω αυτά” και μου ‘δειξε μια φωτογραφία τους. μαγεία. από τότε πιστεύω και δίχως φωτογραφίες
μα ναι κάποτε η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία- ακόμα και ενός Βιαν.
καλό καλοκαίρι
κι όμως, έχει κάτι twirl και motion εφέ που ζουμάρουν πάνω σου και σου ζωγραφίζουν χαμόγελα πλατιά. αλλά μετά μοιάζεις με διεστραμμένο Τζόκερ (πλεονασμός). ένα μπότοξ της ευθυμίας ένα πράμα. θα ‘λεγα το μπότοξ για τον έρωτα πιο δυσεύρετο…
νταξ, καλοκαίρι είπαμε , όχι απόκριες
“…Κι ύστερα , ήρθε η Ζωή και μας “ξύπνησε” … Και τα σάρωσε όλα αυτά και δεν άφησε τίποτα όρθιο , παρά μόνον κάτι αναμνήσεις από ακούσματα και εικόνες …
Ας είναι όμως … Καλό ήταν όσο κράτησε …
Καλή ήταν όσο κράτησε η Νιότη … Η άγρια , πρώτη νιότη …
Καλά περάσαμε …”
—————————————–
http://silia.wordpress.com/2011/09/08/%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-1966-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%B2%CE%B4%CE%B7%CF%81%CE%B1/
αυτά είναι.
αυτο που καθε φορα σκοτωνομαι να μαντεψω τον τοπο πολυ με ενοχλει…
Θάσος. να ρωτάτε, δεν είναι ντροπή. τόσα λεφτά είχαμε, εκεί πηγαίναμε
με έπιασε φαγούρα απ’ το αλάτι τώρα αλλά χαλάλι…
χαλάλι σου
Τόσο του κουτιού τότε, τόσο μεταχειρισμένοι πλέον… Βιάν, ε; πάω να κατεβάσω έναν. Είναι ό,τι πιο κοντινό έχω αυτή τη στιγμή.
Βιαν; δενκακό. το κοντινότερο για να κατεβάσω εγώ ειναι καντήλια, δεν το λες και soul comforting
Εντάξει, μου φτιάξατε τη διάθεση τώρα. Φιλάω σταυρό.