Οι γυναίκες της διπλανής ξαπλώστρας θα είναι και φέτος εκεί.

Μετρώντας απώλειες, έχοντας συλλέξει -από την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε, ερήμην τους- αμφίβολης αξίας αναμνηστικά. Μια ύπουλη κύστη στο στήθος, μιαν ενδομητρίωση, μια εμμηνόπαυση που έστειλε sms ‘είμαι στο δρόμο‘, πέντε κιλά ανισομερώς κατανεμημένα, δυο καινούριες πανάδες, έναν μόνιμο αποχωρισμό, ένα πρώην παιδικό δωμάτιο συγυρισμένο (αλλά κενό), εφτά αποτυχημένες απόπειρες δίαιτας, τέσσερα ’ναι αλλά όχι’, δυο ’πού να μπλέκεις τώρα’, μια ημιτελή απόπειρα offshore οργασμού, πολλά δικά του ψέματα που δεν χωράνε πια στη ζυγαριά, μερικά δικά τους που δεν ξεστομίστηκαν ποτέ, μιαν απόλυση, έξη κατά φαντασία προσλήψεις, μερικές εκατοντάδες ’ουφ’, κάμποσες χιλιάδες εκπνοές μολυσμένου από κουρασμένα σώψυχα αέρα, δυο -μπορεί και εικοσιδυό- μηνύματα που δεν αξιώθηκαν ποτές το  ‘send’.

Και μια σειρά αλήθειες που γράφτηκαν στο φέισμπουκ συν άλλες τρεις που γράφτηκαν στο χιόνι.

….